Charakterystyka Stasia Tarkowskiego "W pustyni i w puszczy"

Stanisław Tarkowski to czternastoletni chłopiec, główny bohater książki Henryka Sienkiewicza „W pustyni i w puszczy”. Gdy się urodził jego matka umarła. Opiekuje się nim ojciec, który jest inżynierem. Żył w dostatku w Port Saidzie wraz z małą Angielką Nel. Chodził do szkoły angielskiej i uwielbiał pływać.

Był bardzo wysoki i mądry. Znał języki obce, takie jak: angielski, polski, francuski, arabski, a nawet język ki–swahili. Staś był towarzyskim chłopcem. Lubił rozmawiać z robotnikami, którzy budowali kanał Sueski. Chłopiec był bardzo sprytny, odważny, opanowany, pomysłowy, wytrzymały i miał silną wolę. Nie miał dużej ilości wad, lecz był zarozumiały.

Podróż przez pustynię bardzo go zmieniła. Gdy zabił Beduinów, był bardzo opanowany, ale ogarniał go strach. Kiedy Mahdi zapytał się go, czy przyjmie jego wiarę, ten kategorycznie odmówił. Wykazał się pomysłowością kiedy wymyślił latawce z rybich pęcherzy. Miał silną wolę kiedy nic nie jadł i nie pił. Oddawał Nel pożywienie, wodę i chininę. Podczas pobytu w dżungli i spania na niewygodnym drzewie ukazała się jego wytrzymałość. Umiał sobie poradzić w bardzo trudnych warunkach.

Troskliwie opiekował się Nel. Traktował ją jak siostrę. Robił dla niej wszystko, gdy zachorowała na febrę udał się w stronę ognia ryzykując życie, gdyż mógł być tam oddział Smaina. Gdy umarł szwajcar pochował go i zaopiekował się Namibu – chłopcem, który opiekował się Linde.

Według mnie Staś to postać pozytywna. Jest wzorem do naśladowania dla innych ludzi i dobrym przyjacielem. Każdy chłopak chciałby być taki jak on.