Ignacy Rzecki - wcielenie staroświeckich cnót - charakterystyka.

Ignacy Rzecki to jeden z głównych bohaterów powieści B. Prusa “Lalka”. Jest on postacią bardzo ważną i odgrywa dużą rolę w powieści. Akcja utworu rozgrywa się w okresie pozytywizmu, ale Rzecki żyje ciągle w poprzedniej epoce, w romantyzmie. On ukształtował w młodości jego postawę i jemu pozostał wierny do końca życia. Był idealistą, jego postępowaniem kierowały zawsze silne uczucia, a nie pogoń za pieniądzem.

Nawet w polityce był idealistą i nadrzędnym jego celem było wyzwolenie ojczyzny. Symbolem walki powstańczej, demokratycznej równości i solidarności ludu w walce o wolność był dla niego Napoleon. Sam walczył w 1848 roku na Węgrzech, a w 1863 roku poświęcił się działalności konspiracyjnej, wciągając do niej Wokulskiego.

Był on reprezentantem mieszczaństwa, skupiał najlepsze jego cechy. Życie jego to mały sklepik na Podwalu. Jego cechy to: nieskazitelna uczciwość, obowiązkowość i sumienność. Tego uczono go od dzieciństwa w sklepie starego Mincla, tego wymagał od podległych mu subiektów. Na te jego cechy zawsze mógł liczyć Wokulski.

Do pracy przychodził pierwszy i wychodził ostatni. Nie posiadał rodziny, samotność wypełniał grą na gitarze, śpiewaniem sentymentalnych pieśni, pisaniem pamiętników, był bardzo dobrym człowiekiem. Pełnym zrozumienia dla ludzkiej słabości. Praca była całą treścią jego życia, zwłaszcza stanowisko starego subiekta. W sklepie napawało go dumą i skłaniało do rzetelności. Był ostatnim romantykiem, nieśmiałym i nieporadnym, który zdawał sobie sprawę z tego, że nie pasował do rzeczywistości, w której przyszło mu żyć.

Nie dorobił się niczego mimo pracowitości, żył skromnie i umarł w samotności.
Miłość do ojczyzny, przyjaźń i życzliwość dla ludzi, uczciwość w pracy były podstawowymi cechami jego osobowości.