Jan Andrzej Morsztyn "Desperacyja".

Jan Andrzej Morsztyn

"DESPERACYJA"

Czemu strzałami - mówię do Miłości -
Nie rozkołaczesz serca mej dziewczyny?
Mówię do Gniewu: Czemu mi przyczyny
Nie dasz, bym w takiej nie kochał hardości?

Miłość powiada: Strzały me twardości
Tej nie zwyciężą, niech strzela kto iny!
Gniew mówi: Nie chcę, nie daj mi w tym winy,
Żebyś miał takiej zapomnieć gładkości!

Zdesperowany z tego uciążenia,
Fortuny chciałem o ratunek prosić
I Czasu, który wszystkie rzeczy tłucze.

Odpowiedziano: Nie chciej prośby wznosić
Do nas daremnej - od twego więzienia
U samej tylko Śmierci w ręku klucze.

1. Wymień wszystkich uczestników dialogów przedstawionych w wierszu. Nazwij środek stylistyczny, polegający na przypisywaniu abstrakcyjnym pojęciom cech ludzi. Czemu służy jego użycie?

2. Jak w utworze określony został stan zakochania? Podaj nazwę zastosowanego w tym celu środka stylistycznego.

3. Ułóż w każdym z podanych związków frazeologicznych po jednym zdaniu odnoszącym się do treść wiersza: złamać komuś serce, darzyć kogoś uczuciem, oddać komuś serce, być panią czyjegoś serca.

Odpowiedzi:
1. Miłość, Gniew, Fortuna, Czas, Podmiot Liryczny. Ten środek to Personifikacja, a służy on nawiązaniu dialogu między bohaterami wiersza.

2.Stan zakochania został określony jako coś niezwykle silnego, coś co doprowadza podmiot liryczny niemal do szaleństwa. Środek stylistyczny który został tu zastosowany to prawdopodobnie Peryfraza.

3.
Złamałeś mi serce spotykając się z Gosią za moimi plecami.

Marcin darzył Agnieszką ogromnym uczuciem od wielu lat

Albert Einstein oddał swoje serce fizyce, która była jego miłością od najmłodszych lat.

Anna była panią serca Macieja, ale nie odwzajemniała jego uczuć.