Matrymonialne zamiary Harpagona i jego dzieci.

W utworze autorstwa Moliera pt. „Skąpiec” toczą się niezwykle zawikłane losy uczuciowe Harpagona, jego dzieci oraz ich wybranków. Harpagon (ojciec Kleanta i Elizy) od niedawna jest wdowcem, mimo tego jednak ma już nowe plany małżeńskie. Gdy w domu pojawia się Walery, zradza się miłość – jego oraz Elizy. Interesant obawia się iż jego wybranka nie jest pewna uczucia jakie do niego żywi. Rozprawia z nią o tym, a ona odpowiedzią dowodzi, że naprawdę go kocha, lecz na drodze stoi im wiele przeszkód. Między innymi srogi ojciec, dla którego liczy się tylko pieniądz, a stan majętności Walerego nie jest najlepszy.

Zatroskana Eliza przeprowadza poważną rozmowę z bratem. Zdradza mu swoje plany małżeńskie oraz obawy dotyczące jej związku. Okazuje się, że Kleant znajduje się w podobnej sytuacji, jednak rola mężczyzny różni się od roli kobiety, niesie za sobą różne zobowiązania. Można zaliczyć do tego choćby posag, którym powinna dysponować panna młoda.

Harpagon wpada na pomysł, aby córkę wydać za mąż za bogatego Anzelma, żeby w ten sposób uniknąć dodatkowych kosztów związanych z urządzeniem uroczystości weselnych oraz oczywiście z posagiem. Nie zważa na to, jakie jest zdanie córki. Jest bezwzględny, nawet nie pyta o zdanie. Kiedy Eliza sprzeciwia się jego woli on tylko ją przedrzeźnia i poprzestaje na swojej decyzji – ojca tyrana.

Jako straszny egoista „skąpiec” tak naprawdę przejmuje się tylko własnym życiem. Dostrzega pewną młodą niewiastę, która zwie się Marianna. Z początku postanawia wybadać jak przyjmą do wiadomości jego zamiary dzieci. Rozmawiając z synem pyta się jakie ma zdanie odnośnie owej panny. Obydwaj się zgadzają iż jest to niezwykle czarująca i urocza osoba. Synowi mogłoby się wydawać, że ojciec zamierza go z nią zeswatać, lecz w dalszym toku pogawędki okazuje się zupełnie inaczej. Harpagon zaskakuje wszystkich ujawniając swoje zamiary – ożenku z Marianną, choć nie zapomina wspomnieć o tym., że nie posiada ona majętności, lecz byłaby dobrą gospodynią i towarzyszką w dalszym życiu.

Walery, aby załagodzić stosunki między nim a ojcem Elizy, przytakuje mu pod każdym względem. Chwali jego decyzje i zawsze popiera. Nawet wtedy, gdy Harpagon mówi, że Eliza ma wyjść za Anzelma on potwierdza iż to dobry wybór.

Kleant zdążył zawczasu poznać Marianne na tyle iż nieoficjalnie zostali parą. W ukryciu przed światem, a przede wszystkim przed ojcem. Dlatego też plan ponownego małżeństwa wdowca na dodatek z wybranką Kleanta wydaje się wręcz komiczny, nie wspominając, że on w życiu nawet z nią nie rozmawiał.

W końcu dochodzi do spotkania Harpagona z Marianną za pośrednictwem Frozyny. Panna jest bardzo zniechęcona choćby do rozmowy z zalotnikiem. Jego skąpstwo oraz większość złych cech po prostu razi.

Podczas nieobecności „skąpca”, Strzałka (służący Kleanta) wykrada podstępem jego ukochaną szkatułkę. Kiedy wychodzi na jaw zniknięcie pieniędzy powstaje wielki zamęt, ale też okazja do zaszantażowania Harpagona. W domu pojawiają się wszyscy, ponieważ miala się odbyć uroczysta kolacja. Następnie zjawia się Anzelm i z dalszych rozmów okazuje się że jest on zaginionym ojcem Walerego i Marianny.

„Skąpiec” zgadza się na małżeństwa jego dzieci pod warunkiem, że wszelkie koszta pokryje Anzlem oraz że odzyska swoją jedyna miłość – szkatułkę. Szkatułka powraca do rąk właściciela. W końcu wszyscy są szczęśliwi.