Recenzja "Pora umierać"

„Pora umierać” to dramat osnuty na prawdziwej historii. Reżyserem i scenarzystą jest Dorota Kędzierzawska – jedna z najlepszych reżyserek młodszego pokolenia w Polsce. Odtwórczynią roli Anieli jest wybitna aktorka, znana z „Zakazanych piosenek”, Danuta Szaflarska.

Oprawą muzyczną zajął się W. Pawlik, a nad zdjęciami A. Reinhart. Utwór powstał w 2007 roku. Film opowiada o starszej pani żyjącej samotnie w starym domu. Dni upływają jej na prostych czynnościach, rozmowach z psem. Aniela obserwuje życie dziejące się na zewnątrz, ale niewiele ją ono obchodzi. Jedyne, co jeszcze leży jej na sercu, to przyszłość domu, w którym mieszka.

Film „Pora umierać” z pewnością należy do najlepszych dzieł ostatnich lat. Jego tematyka i problematyka zahacza o problemy żyjących współcześnie ludzi starszych. Część z nich, pomimo że ma rodzinę, czuje się samotna. Utwór jest melancholijny, momentami lekko pozytywny. Dramat jest czarno – biały, co zdecydowanie nadaje mu specyficznego klimatu i wyrazu. Właśnie ten czarno – biały aspekt może sugerować przemijanie, koniec życia. Dużą zaletą jest trafność obsady. Aktorka Danuta Szaflarska idealnie wciela się w rolę starszej kobiety. Jej duże umiejętności nasuwają stwierdzenie, że fabuła filmu dotyczy jej samej. Perfekcyjnie dobrana muzyka po mistrzowsku oddaje charakter dramatu. Aspektem, pozytywnie wpływającym na odbiór dramatu jest trafność doboru kostiumów, dekoracji, rekwizytów, które we wspaniały sposób uzupełniają obraz dramatu.

Uważam, że film „Pora umierać” warty jest obejrzenia. Trafność obsady, umiejętności aktorów oraz efekty specjalne – to tylko kilka z licznych zalet tego dramatu. Jestem pod wielkim wrażeniem mimo, że przecież utwór ten opowiada o starości, czyli o temacie mi odległym. Sądzę jednak, że dzieło Doroty Kędzierzawskiej przemówi do każdego, niezależnie od wieku, bo przecież życie dla każdego kończy się tak samo.