Opis dworku szlacheckiego w Soplicowie

Adam Mickiewicz w swoim utworze pt. "Pan Tadeusz’’ zawarł obraz szlacheckiego dworku w Soplicowie.

Dworek położony był w malowniczym miejscu. Stał na niewielkim pagórku, pośród brzozowego gaju. Miejscami rosły topole, które, zdawałoby się, ochraniały dworek od wiatru oraz od gorących promieni letniego słońca. Dworek otaczały budynki gospodarcze, porządnie utrzymane i wypełnione zbożem. Dookoła roztaczały się leśne pagórki, zielone łąki, a także pola uprawne obsiane żytem, pszenicą i gryką. Brama otaczająca budynki gospodarcze była zawsze otwarta. Dworek zbudowany był z drewna oraz w niewielkim stopniu podmurowany. Ściany były pobielone wapnem.

Wnętrze dworku w Soplicowie odzwierciedlało wielki patriotyzm oraz polskość. Świadczyły o tym obrazy na ścianach. Były to portrety przywódców oraz bohaterów narodowych – Rejtana, Korsaka, Kościuszki i Jasińskiego. W dworku znajdował się stary zegar kurantowy. Wygrywał "Mazurka Dąbrowskiego’’.

Dworek ten był ostoją polskości. Kultywowano tu polskie tradycje i obyczaje. Brama była otwarta dla każdego niespodziewanego gościa. Uznawano tu staropolskie przysłowie "Gość w dom, Bóg w dom’’.

Uważam, że dworek w Soplicowie był naprawdę piękny. Mimo że nie widziałem go na własne oczy, to mogę go ujrzeć "oczyma wyobraźni’’. Adam Mickiewicz opisał tradycyjny, polski dworek szlachecki. Sądzę, że wiele osób chciałoby w takim zamieszkać.