Analiza utworu C.K. Norwida "W Weronie"

Autorem wiersza pt.: "W Weronie" jest polski poeta Cyprian Kamil Norwid. Utwór opowiada o wielkiej tragedii, która dotknęła dwa skłócona ze sobą rody Kapuletich i Montekich.. Poeta bardzo się nią przejął jednak mimo to nie opisał swoich uczuć i doznań.

Podmiot liryczny w wierszu nie został dokładnie określony. Jest nim pewna osoba przyglądająca się z boku całemu wydarzeniu.

Poeta pisząc utwór nawiązał do literatury, a dokładniej wielkiego dzieła W. Szekspira pt.: "Romeo i Julia".

Podmiot liryczny nie przedstawia swojego zdania, jakby chciał zmusić czytelnika do myślenia. Daje mu "wolną rękę". Nie narzuca swojej opinii. W związku z tym nie wysnuwa refleksji. Jedynie opisuje co myślą o tragedii Cyprysy, czyli przyroda, a co ludzie.

Utwór jest filozoficzną refleksją, która zmusza nas do zastanowienia się nad wartością miłości. Autor pokazuje jak cenne jest to uczucie. Nic, ani nikt nie jest w stanie jej zaprzestać, ani jej zniszczyć. Nieprawdą jest, iż są ludzie, którzy nie chcą być kochani. Każdy z nas tego pragnie tylko w mniejszym lub większym stopniu.

Treścią wiersza są uczucia ludzkie oraz przyrody. Okazuje się, że Cyprysy potrafią być bardziej czułe, niż ludzie. W utworze pojawia się element spadającej komety. Drzewa odbierają to jako łzy aniołów, które zostały zesłane przez łagodne oko błękitu, czyli przez Boga. Podsumowując można powiedzieć, iż Norwid zderza w swoim utworze przekonanie, iż miłość Romea i Julii jest opłakiwana przez naturę, która współcierpi, z przeświadczeniem o obojętności natury na losy człowieka. "A ludzie mówią, i mówią uczenie, Że to nie łzy są, ale że kamienie". Według ludzi to tylko spadające kamienie. Zwykłe zjawisko fizyczne. W powyższym cytacie poeta celowo zastosował powtórzenie. W ten sposób ironizuje ludzką decyzję.

Poeta nie przedstawia swojego stosunku do opisanego wydarzenia. Posługuje się wyłącznie zdaniem ludzi oraz przyrody, a dokładniej Cyprysów.

Autor zastosował wiele środków poetyckich. Ułatwiają one czytelnikowi odbiór dzieła. Aby metaforycznie oddać obraz miejsca- Werony- użył epitetów np. łagodne oko oraz przenośni literackich np. "Spłukane deszczem, poruszone gromem, Łagodne oko błękitu". W wierszu występuje również personifikacja: "Cyprysy mówią". Poeta Wykorzystał ją, by móc postawić rośliny i ludzi na równi. Kolejnym środkiem poetyckim są rymy np. grodów- ogrodów.

Nastrój wiersza jest spokojny, monotonny oraz sentymentalny.

Mnie osobiście utwór się podoba. Ukazuje jak wielkim uczuciem jest miłość i jak spostrzegają wydarzenia ludzie, a jak przyroda. Okazuje się, że ona też ma uczucia. Autor zafascynował mnie obrazem Werony jaki przedstawił. Gdybym miała wyrazić swoje zdanie i określić z czyją opinią się zgadzam wybrałabym teorię Cyprysów. Odzwierciedla ona bowiem moje uczucia jakie na mnie wywarł ten utwór.