Hrabia z "Pana Tadeusza"

Hrabia to sierota, młody panicz spokrewniony z Horeszkami jak pisze poeta, krwi on w sobie nie miał za wiele, był jedynie, jak mawiał Gerwazy, dalekim''...krewnym Stolnika po matce Łowczynie, która się rodzi z drugiej córki Kasztelana, który był, jak wiadomo, wujem mego Pana...'', jednak to właśnie jego wybrał na właściciela Zamku Klucznik Rębajło. Wychowany za granicą, ubiera się wedle mody angielskiej. Jeśli chodzi o jego cechy charakteru, to jet wrażliwym człowiekiem, który odczuwa bardzo to, co go otacza. Widzi to, co chce zobaczyć i często nie jest to zgodne z rzeczywistością.

Czasami zachowuje się komicznie, a nawet żałośnie, gdyż za bardzo się wzrusza, nie panując nad wypowiadanymi zachwytami np. w scenie gdzie wyrusza na polowanie i zatrzymuje go przy ruinach zamku Gerwazy i opowiada mu dzieje tego miejsca, to hrabia opowieść poprzedza rozglądaniem się na okolice i stwierdza, że chodź widok jest niezwykły szybko może się znudzić. Łatwo ulega romantycznym uniesieniom, widać to w scenie gdzie Gerwazy opowiada mu historie o Jacku Soplicy, jego zdaniem opowieść była tak urzekająco romantyczna z e postanowił zatrzymać zamek. Lubiany i poważany w okolicy ze względu na rodzinne powiązania z Horeszkami, choć na tle szlacheckiej gromady jawi się jako dziwak i ekscentryk. Wynika to z jego irracjonalnego postrzegania świata. Nie interesuje się tym jak odbiera go społeczeństwo, gdyż jest artysta. Jego "życiem'' jest malarstwo. To właśnie z jego powodu jeździ do obcych krajów, szukając natchnienia.

Młody Horeszko nie utożsamia się ze swoją ojczyzną-Polską. Fascynuje go cudzoziemczyzna i trendy aktualne w innych państwach. Jest typowym przykładem kosmopolity. Możliwe, że będąc sierotą wychowaną za granicą jego podejście do tradycji uległo zmianie. Lubił myślistwo. Ledwie strzelców zobaczył, zapomniawszy o wszystkim prostu ku nim skoczył. Był urodziwym mężczyzną. Miał pociągłą twarz, niebieskie oczy, długie włosy.

Uwielbiał flirtować (m.in. flirtował z Zosią i Telimeną). Gdy Soplicowie chcieli mu ofiarować skórę upolowanego niedźwiedzia, który o mało go nie zabił hrabia strasznie się oburzył tym litościwym gestem. Postanawia uciec za Niemen, by, podobnie jak Tadeusz, zostać żołnierzem i bohaterem. Przed wyjazdem dostaje od Telimeny wstążkę, nosi ją przypięta do munduru. Powraca do Soplicowa jako pułkownik jazdy i dowiaduje się o nie wierności Telimeny. Z duchem romantyzmu traktuje kobietę jako świętość. Wierzy w przeznaczenie i wieczną miłość.