Praca semestralna z ewangelii według świętego mateusza

Mateusz pochodził z Galilei, był apostołem oraz autorem jednej z Ewangelii. Przed poznaniem Jezusa Mateusz piastował stanowisko urzędnika państwowego, przez, co współpracował z rzymskim okupantem. Również i wtedy poborców, którzy ściągali podatki nie lubiano. System podatkowy, który obowiązywał za czasów Jezusa Chrystusa dawał celnikom możliwości do nadużyć. Tym bardziej poborców nienawidzono oraz ludność nimi gardziła. Jezus pomimo tego okazywał nawet i celnikom swoją życzliwość. Ewangelie podają, że nawet zasiadał z nimi do stołu. Postać celnika Chrystus wykorzystał w przypowieści. Nie pochwalał on tego zawodu i przez to też nie zachęcał do niego. Jezus doskonale zdawał sobie z tego sprawę, że lekarza potrzebują ci, którzy są chorzy, bo On przyszedł powołać grzeszników, a nie sprawiedliwych. Jezus dużego zaszczytu udzielił celnikom powołując Mateusza, który wykonywał właśnie ten zawód do swojego grona apostolskiego, przez, co uczynił go najbliższym współpracownikiem. Ze świętym Mateuszem można się spotkać dopiero na kartach Ewangelii w Kafarnaum. Tam Jezus Chrystus spotkał go przy pracy celnika. Tam też powołał go do grona dwunastu Apostołów. Wydarzenie to dokonało się po cudzie Jezusa, w którym został uzdrowiony paralityk. O cudownym uzdrowieniu paralityka dowiedział się również Mateusz. Nie wyklucza się, że święty Mateusz był także świadkiem tego cudownego uzdrowienia, bo samo zainteresowanie dotyczące Jezusa było ogromne.
Ewangelie nie są prostym, kronikarskim, prawie dziennikarskim zapisem, czynionym ,, na gorąco”. Powstały na przestrzeni wielu lat, funkcjonując najpierw w przekazie ustnym, a następnie zostały przelane na papier. Święty Mateusz swoją ewangelie w ok.80roku, napisał ją w języku hebrajskim. Mateusz zaraz po Wniebowstąpieniu Jezusa pozostał w Palestynie, gdzie napisał należącą do najstarszych Ewangelię opatrzoną jego imieniem. W niej też chciał wykazać, że Jezus Chrystus jest obiecanym Mesjaszem, bo poprzez jego życie proroctwa zapowiedziane w Starym Testamencie zostały wypełnione. Następnie święty Mateusz miał głosić ją w Etiopii.
Święty Mateusz w swojej Ewangelii potwierdza nie tylko zainteresowanie ludzi osobą Jezusa, aby ludzie rozpoznawali w Nim tego, kim rzeczywiście jest: Syna Bożego, Mesjasza, Zbawiciela ludzi. W tym celu ewangelista przytacza rozmowę, w trakcie której Jezus postawił uczniom jednoznaczne pytanie:
Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? A oni odpowiedzieli: ,,Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: ,, A wy za kogo Mnie uważacie? Odpowiedział Szymon Piotr: ,, Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Mateusz opisuje w swojej Ewangelii: „Stało się to w trakcie uczty, gdy Jezus Chrystus zasiadał razem z celnikami oraz z grzesznikami”. Wspomniana uczta w Ewangelii Mateusza należała prawdopodobnie do pożegnalnych. Jest w niej mowa również o innych celnikach, co może świadczyć, że święty Mateusz miał pozycję bardziej znaczącą niż pozostali. Mógł być przełożonym celników. Z Ewangelii św. Marka dowiadujemy się, ze święty Mateusz posiadał drugie imię, które brzmiało Lewi, zaś jego ojciec nazywał się Alfeusz. O nawróceniu świętego Mateusza wspomina w swojej Ewangelii święty Marek oraz święty Łukasz. Mateusz zginął śmiercią męczeńską. Ewangelia ta posiada niezwykle oryginalną strukturę, która ma głęboki sens teologiczny i symboliczny. Tematem przewodnim tej Ewangelii jest królestwo Boże. Autor tej Ewangelii posługuje się tytułami mesjańskimi odnoszonymi do Jezusa Chrystusa. Od początku wykazuje, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Dawida oraz synem samego Boga. W swoim przeznaczeniu miała być skierowana przede wszystkim do Żydów. Treść tej Ewangelii mówi o autorze, który doskonale znał się na sytuacji, która panowała w za jego czasów. O autorstwie Ewangelii świętego Mateusza mówi tradycja Kościoła. Ewangelia świętego Mateusza stała się inspiracją do tego, aby o życiu Jezusa Chrystusa pisali inni. Po tej Ewangelii powstały jeszcze trzy, wzajemnie uzupełniające się.

Ewangelię Mateusza można podzielić na cztery części:
1. Rodowód, narodzenie i dzieciństwo Jezusa.(1-2)
2. Czyny Jana Chrzciciela i przygotowanie do działalności Jezusa.(3-4,11)
3. Działalność Jezusa w Galilei.(4,12-20,16)
4. Męka i zmartwychwstanie Jezusa.(20,17-28)

Święty Mateusz nauczanie Jezusa przedstawia w tzw. ’’pięciu mowach’’:
1. Kazanie na górze.(5,3-7,29)
2. Mowa misyjna.(10,5-42)
3. Mowa o królestwie niebieskich- przypowieści.(13,1-52)
4. Mowa do uczniów o życiu wspólnoty.(13,1-35)
5. Mowa przeciw uczonym w Piśmie i faryzeuszom oraz mowa o dniach ostatecznych.(23,1-25,46)
Święty Mateusz napisał przypowieści:
- Przypowieść o siewcy.
- Przypowieść o chwaście.
- Przypowieść o ziarnku gorczycy.
- Przypowieść o zaczynie.
- Przypowieść o skarbie.
- Przypowieść o perle.
- Przypowieść o sieci.