Koncepcja ludzkiego losu w „Chłopach” Władysława Stanisława Reymonta. Przedstaw temat, analizując wskazany fragment wykorzystując znajomość I tomu powieści.

Władysław Reymont w powieści "Chłopi” przedstawia życie zbiorowości chłopskiej. Opisuje przemiany jakim ulegają mieszkańcy Lipiec na przestrzeni roku. Reymont w swojej powieści przedstawia wizję życia człowieka.

Podany fragment pochodzi z I tomu utworu i przedstawia wesele Macieja Boryny z młodą dziewczyną Jagną Paczesiówną. Zdarzenia opisuje narrator występujący w trzeciej osobie, jest on dokładnym obserwatorem wydarzeń. Opowiadacz związany jest ze światem mieszkańców wsi. Fragment jest rozmową gości weselnych na temat ludzkiego życia.

Istotnym elementem życia ludzkiego jest wiara w Boga. Człowiek podporządkowany jest jego woli, powinien przestrzegać zasad zawartych w dekalogu, nie ma możliwości zmiany bożych wyroków, nie jest w stanie egzystować bez Stwórcy, jest jednostką niesamodzielną. Ludzie kładą swój los w "boskich rękach”. Koleje życia jakie przygotowuje człowiekowi Bóg są nie do przewidzenia. Nawet ksiądz i najmądrzejsi nie mogą odczytać bożych planów dopóki te "nie padną na naród ziarnem dojrzałym”. Mieszkańcy Lipiec uważają, że życie człowieka jest nieustającym wysiłkiem, wierzą, że za swój znój zostaną nagrodzeni w niebie, ufają w bożą sprawiedliwość i miłosierdzie. Chwilami które dają człowiekowi możliwość odpoczynku od problemów i trudów życia są różne uroczystości, święta i spotkania towarzyskie. Chłopi dostrzegają jak ważne jest życie we wspólnocie, podczas rozmów wyżalają się sobie, przebaczają winy. Człowiek nie może wyalienować się ze społeczeństwa, życie w grupie gwarantuje pewne poczucie bezpieczeństwa. W rozmowie gości weselnych znaleźć można informacje o tym, że wszystko co robi się w życiu należy wykonywać dokładnie, starannie oraz intensywnie brać radosne momenty jakie daje człowiekowi los: "ak pić to całą kwartą, jak się weselić, to już całą niedzielę”.

Jednak ludzie podatni są na wpływy szatana, który "rządzi światem”, kusi i prowokuje człowieka, zachęca do łamania bożych przykazań. Właśnie diabeł jest źródłem konfliktów między ludźmi wynikających z zawiści, egoizmu i biedy. Spory w społeczeństwie mają miejsce pomimo tego, że ludzie zostali stworzeni przez Boga jako bracia, wydaje się więc, że zatargi międzyludzkie są nieuniknionym elementem życia człowieka. Ludziom towarzyszy lęk przed śmiercią, która jest nieuchronna i dotknie każdego. W społeczeństwie panuje nieustanna walka o byt, pozycję, ziemię, majątek: "krwią się opluwaj, swego bacz”. Ludzie porównani zostają do "psów, które gryzą się o gnat objedzony”. Ludzie tęsknią za nieokreśloną przeszłością, uważają, że dawniej było lepiej: wśród ludzi panowała zgodą, w społeczeństwa panował ład i porządek. Ludzie narzekają także na swój los, mówią: "źle jest na świecie!”, jednak go akceptują i znoszą swoją dolę z pokorą.


Moim zdaniem Reymont w podanym fragmencie pokazuje pesymistyczną koncepcje życia ludzkiego. Pokazuje człowieka jako jednostkę niesamodzielną, niepotrafiącą żyć bez Boga, całkowicie mu podległą. Nie może zmienić losu jaki przygotował mu Bóg, ponadto towarzyszy mu ciągły lęk przed śmiercią.

W pierwszym tomie powieści dostrzec można, że życie człowieka w dużym stopniu zależy od natury, plony jakie zbierają chłopi pozwalają im przeżyć. Każdy zajmuje określone miejsce w hierarchii społecznej, o danej pozycji decyduje ilość posiadanej ziemi, oraz zajmowane stanowisko. Na czele piramidy społecznej stoją: ksiądz, organista, wójt, "gospodarze z dziada pradziada”( Maciej Boryna), młynarz i sołtys. Osoby zajmujące wysoką pozycję w tej hierarchii mają określone przywileje: mogą siadać w kościele w pierwszych ławkach i nieść baldachim nad księdzem w czasie procesji. Dla mieszkańców Lipiec podział społeczeństwa jest czymś naturalnym, czymś świętym, łamanie tych zasad jest grzechem. Człowiek ograniczony jest przez normy i reguły panujące w społeczeństwie, nie ma miejsca na indywidualizm, przykładem mogą być losy Jagny, która to ma własny świat i chce żyć według swoich zasad. Zostaje wywieziona ze wsi, gdyż stanowi pewne zagrożenie dla ludzi. O przydatności człowieka dla innych stanowi jego siła i sprawność fizyczna, jako przykład przywołam losy starej Agaty, która gdy nie ma siły pracować, jest odtrącona przez rodzinę i udaje się na żebry po to, aby zarobić na utrzymanie i własny pogrzeb. Lęk przed wycugiem i losem żebraka towarzyszy Maciejowi Borynie, który nie chce przekazać ziemi dzieciom. Człowieka ograniczają pewne uwarunkowanie biologiczne, ludzie starzeją się i nie mają sił na ciężką pracę na roli.

Władysław Reymont przedstawia życie mieszkańców Lipiec jako podporządkowane naturze, kulturze, religii i porządkowi panującemu w społeczeństwie. Autor pokazuje trud życia człowieka, jego ciężką pracę, która pozwala na zapewnienie bytu. Jedynie pielęgnowanie obyczajów, wiara w Boga i życie we wspólnocie pomaga mu przezwyciężyć niedolę.