Choroby układu krążenia

Krwotok, szybka, duża utrata krwi, zagrażająca życiu i wymagająca natychmiastowej aktywnej pomocy.

Zależnie od rodzaju naczyń wyróżniamy: krwotok tętniczy, krwotok żylny.

Zależnie od miejsca wylewania się krwi: krwotok zewnętrzny - na zewnątrz ustroju i krwotok wewnętrzny - do tkanek, narządów i jam ciała. Różnica pomiędzy krwawieniem a krwotokiem leży w ilości i szybkości utraconej krwi.

Białaczka, rozrost nowotworowy komórek układu krwiotwórczego przebiegający w postaci ostrej i przewlekłej.

Białaczka ostra, nowotworowo postępujący proces masowego mnożenia się nisko zróżnicowanych macierzystych komórek układu białokrwinkowego. Komórki te, przedostając się do krwi, zwiększają ogólną leukocytozę znacznie powyżej normy lub też znamiennie zmieniają jej skład odsetkowy.
Objawy: niedokrwistość, czasem powiększenie węzłów limfatycznych i śledziony.

Miażdżyca, choroba zwyrodnieniowa naczyń krwionośnych. Na wewnętrznej powierzchni ścian tętnic powstają blaszki miażdżycowe zbudowane z cholesterolu i odkładającego się w nim wapnia.

Zmiana powierzchni naczynia powoduje uaktywnienie osoczowych czynników krzepnięcia, powstawanie przyściennych zakrzepów, zwężenie światła naczynia, upośledzenie przepływu krwi i w rezultacie niedokrwienie narządów zaopatrywanych przez to naczynie.

Przyczyna miażdżycy nie jest do końca poznana, natomiast wiadomo już, jakie czynniki odgrywają decydującą rolę w jej powstawaniu. Do najważniejszych należą:
1) dieta – bogata w nasycone kwasy tłuszczowe, z dużą zawartością lipoprotein typu LDL,
2) palenie tytoniu,
3) nadciśnienie tętnicze, ze względu na uszkadzające działanie na tętnice i niekorzystny wpływ na stan ogólny organizmu.,
4) siedzący tryb życia – aktywne uprawianie sportu powoduje dobre ukrwienie organizmu
5) choroby uwarunkowane genetycznie
6) inne choroby, np. cukrzyca.

Miażdżyca rozwija się we wszystkich tętnicach organizmu, lecz niektóre jej lokalizacje są szczególnie niebezpieczne dla stanu zdrowia organizmu. Należą do nich:
1) naczynia wieńcowe – ze względu na groźbę zawału mięśnia sercowego i chorobę niedokrwienną serca,
2) tętnice kręgowe i szyjne zaopatrujące mózg – przyczyna udarów mózgowych i otępienia,
3) naczynia kończyn dolnych – zajęte szczególnie często w cukrzycy, przyczyna tzw. stopy cukrzycowej, czyli jej zgorzeli.
Ogólnie rzecz biorąc miażdżyca jest obecnie główną przyczyną śmierci w krajach wysoko rozwiniętych.

Nadciśnienie tętnicze, wzrost ciśnienia krwi powyżej 20/12 kPa (150/90 mm Hg). Występuje znamiennie w chorobie nadciśnieniowej, a także w innych typach nadciśnienia.

Zawał mięśnia sercowego, martwica wycinka mięśnia sercowego, powstająca na skutek ustania dopływu krwi z powodu niedrożności naczynia wieńcowego, zamkniętego najczęściej przez zakrzep wytwarzający się na podłożu zmiany miażdżycowej.

Ostre niedokrwienie mięśnia sercowego objawia się nagłym, szybko potęgującym się bólem zamostkowym, promieniującym do lewej ręki, szyi i kątów żuchwy. W odróżnieniu od napadu dławicy piersiowej ból w zawale mięśnia sercowego utrzymuje się znacznie dłużej, przez wiele godzin, czasem przez całą dobę. Towarzyszy mu uczucie lęku. Niekiedy dołączają się objawy obrzęku płuc i wstrząsu, z bladością, sinicą, zimnymi potami, małym i przyspieszonym tętnem, znacznym spadkiem ciśnienia krwi.
Około 20% chorych umiera w pierwszych chwilach po zamknięciu się naczyń wieńcowych, u innych martwica w mięśniu sercowym ulega stopniowo wessaniu i zastąpieniu przez bliznę łącznotkankową. Proces ten trwa ok. 6 tygodni. Jeżeli blizna jest słaba lub rozległa, może się rozciągnąć i uwypuklać w czasie skurczów serca (tętniak serca).
W rozpoznaniu zawału mięśnia sercowego pomocne jest badanie EKG i badanie aktywności w surowicy niektórych enzymów.