Czy bohaterowie "Kamieni na szaniec" mogą być wzorem dla współczesnej młodzieży?

Z pewnością wielu ludziom, czytającym lekturę "Kamienie na szaniec", imponuje zachowanie "Alka","Zośki" i "Rudego". Są to bowiem chłopcy, którzy mogliby być przykładem dla każdego z nas. Nazywamy ich bohaterami, bo w pełni sobie na to zasłużyli. Jako młodzi ludzie byli bardzo odpowiedzialni i wykazywali się ogromnym patriotyzmem i odwagą, czego w dzisiejszych czasach brakuje nawet ludziom w starszym wieku. Tak więc moje zdanie w tej sprawie już na wstępie jest jasne i oczywiste. Uważam, że bohaterowie owej książki Aleksandra Kamińskiego mogą być autorytetem dla współczesnych młodych ludzi. Swoją tezę postaram się poprzeć poniższymi argumentami.

Moim pierwszym argumentem potwierdzającym dane twierdzenie, jest, chociażby to, że chłopcy z tej opowieści byli bardzo przywiązani do swoich rodziców, przyjaciół, jak i np. szkoły. Nie wyobrażali sobie życia bez tych wartości, Odnosili się z wielkim szacunkiem do swych rodziców i tworzyli z nimi bliską więź budowaną na zaufaniu. Dla jednego z głównych bohaterów opowieści-"Alka", czyi Aleksego Dawidowskiego, rodzina była szczególnie ważna. "Alek" uważał swą matkę za jedyną i najlepszą prawdziwą przyjaciółkę i posiadał z nią wzorowe kontakty. Również szkoła i przyjaźń były dla nich czymś szczególnie ważnym. Chętnie uczęszczali na zajęcia lekcyjne i mieli pełno chęci do zdobywania wiedzy. Przyjaciół także drogo sobie cenili. Proponowali swą pomoc i byli gotów na poświecenie. W dzisiejszych czasach jest całkiem inaczej. Młodzież nie szanuje swoich rodziców z różnych przyczyn, większość chodzi do szkoły wyłącznie, dlatego że musi. Ich stosunek do przyjaźni także jest inny. nie pomagają sobie wzajemnie i nie mogą sobie ufać. Dlatego też młodzi ludzie XXI w. powinni wzorować się "Alkiem", "Zośką" i "Rudym". Gdyby tak się stało, byłoby znacznie lepiej.

Kolejnym argumentem może być patriotyzm, jakim odznaczali się chłopcy z "Kamieni na szaniec", Byli gotów nawet umrzeć za ojczyznę. W tamtych czasach było to często spotykane i ówczesne młodzież interesowała się swym krajem i nie mogła sobie pozwolić na jego bezczeszczenie. Dlatego też próbowali sprzeciwiać się Niemcom, np.:wybijając szyby fotografów, zrywając lagi niemieckie, gazując kina i restauracje niemieckie itp. Jednakże nie powinno się ich porównywać ze współczesną, polską młodzieżą, ponieważ żyli oni w całkiem różnych czasach. Dzisiaj, oddział "Buków" nie mógłby zasłynąć z takiego bohaterstwa, najprawdopodobniej nie różniliby się zbytnio od innych. Jednak chyba nie o to tu chodzi, by umierać za Polskę. Wielu Polaków chce i opuszcza kraj tylko po to, aby zarabiać większe pieniądze. Takich ludzi z pewnością nie można nazwać patriotami. Trudno, takie mamy czasy.

Trzecim i już ostatnim argumentem jest to, że owi młodzieńcy kształtowali swoje osobowości, dążyli do ideału, a gdy mieli jakieś słabości, nie mogli się z tym pogodzić zawsze być najlepsi. Gdy czegoś nie potrafili, to zaczynali się intensywnie uczyć, aż w końcu stawali się mistrzami w jakiejś dziedzinie. Przykładem takiego zachowania jest m.in. "Rudy", który, gdy dowiedział się, że jest najgorszym tancerzem, zaczął intensywnie ćwiczyć, do czasu, gdy stał się najlepszy. Niestety, dziś sytuacja jest całkiem inna. Młodzi ludzie w większości wcale nie mają wyznaczonego celu bycia najlepszym i nie posiadają ambicji. Głównie tkwią w przekonaniu: "jestem, jaki jestem i nic tego nie zmieni", nawet wtedy, gdy mają liczne wady.

Uważam, że przedstawione powyżej rozważania i argumenty potwierdzą moją tezę, mówiącą o tym, że bohaterowie "Kamieni na szaniec" Aleksandra Kamińskiego mogą być i są wzorem dla współczesnej młodzieży. Nie można mych słów brać zbyt dosłownie. Młodzi ludzie nie powinni w stu procentach ich naśladować, ponieważ żyjemy w innych czasach i rzeczą dziwną byłoby zrywanie flag niemieckich i gazowanie restauracji czy kin. Głównie powinno ich się naśladować pod względem dobrych kontaktów z rodzicami, ambicji i kształtowania charakteru.