Charakterystyka Mary Lennox.

Mary Lennox jest główną bohaterką książki pt. "Tajemniczy ogród" autorstwa Frances Hodgson Burnett.

W tej powieści dziewczynkę poznajemy w wieku 9 lat. Urodziła się w Indiach gdzie spędziła dużą część swojego, jakże monotonnego, pozbawionego jakichkolwiek przygód i atrakcji życia. Jej ojciec był bardzo ważną osobistością, obejmował on wysokie stanowisko rządowe, więc nigdy nie było go w rodzinnym domu, w którym wychowywała się zupełnie mu nieznana chorowita i rozkapryszona osóbka. Matka zaś, dbała jedynie o siebie, lubiła zabawy, otaczała się młodym, wesołym towarzystwem. Nie pragnęła zupełnie narodzin dziecka, zatem postanowiła z mężem, iż oddadzą dziewczynkę pod opiekę hinduskiej służby. Panienka nigdy nie doświadczyła prawdziwej miłości. Nie pamiętała by z bliska widziała, kogokolwiek poza wierną służką Ayah. Pewnego koszmarnego dnia w domu państwa Lennox wybuchła epidemia cholery. Mary została całkowicie sama, lecz nie przejęła się śmiercią swoich rodziców, albowiem byli to dla niej ludzie zupełnie obcy. Jej jedynym zmartwieniem było gdzie teraz zamieszka, czy będzie żyła pośród ludzi miłych i najważniejsze czy będą tolerować wybryki małej kapryśnicy tak jak to robiła jej dotychczasowa opiekunka. Już następnego dnia poznała odpowiedzi na wszystkie męczące ja pytania. Okazało się, iż przez najbliższy czas panienka zamieszka w domu pastora, lecz w niedługim czasie zostanie przeniesiona do domu swojego wuja Archibalda Cravena.

Twarz Mary była mała i chuda, również jej sylwetka pozostawiała sobie wiele do życzenia. Była to drobna postać o jasno żółtych włosach i złocistej cerze, gdyż jak już wcześniej wspominałem dziewczynka urodziła się w Indiach i z tego właśnie powodu często zapadała na zdrowiu. Lecz kiedy panna Lennox rozpoczęła swe życie na nowo w hrabstwie Yorkshire zmieniła się nie do poznania. Przybrała na wadze, jej jakże okropna karnacja pod wpływem świeżego powietrza oraz wiatru znad wrzosowiska nabrała rumieńców. Włosy nie były już tak zniszczone przez dokuczliwe promienie słoneczne, stały się puszyste i lśniące.

Zarówno wygląd jaki i charakter dziewczynki uległ przemianie. Kiedy autorka książki przedstawia nam Mary opowiada o nieznośnym, kapryśnym, rozpuszczonym do granic możliwości, znienawidzonym przez wszystkich za swoją zarozumiałość dzieciaku, lecz w dalszej części możemy dowiedzieć się, iż dzięki wpływowi Dicka, Marty i wielu innych bliskich przyjaciół bohaterki jej, jakże okropne zwyczaje i nawyki zaczęły zanikać. Stała się miła i łaskawa dla innych. Jej głównym celem stało się poznawanie nowych ciekawych ludzi. Chciała całkowicie zapomnieć o dawnej Mary i wszystko naprawić. Starała się pomagać innym kiedy tylko mogła, zwracała uwagę na cierpienie innych, zainteresowała się życiem innych ludzi i chciała być jego częścią, jednym tego przykładem jest Colin, rozmawiała z nim całymi dniami i sprawiało jej to ogromną radość.

Co do zainteresowań, podczas gdy mieszkała w swoim rodzinnym domu nie było ich wiele, każdy dzień niczym nie różnił się od poprzedniego. Jedyną atrakcja były opowieści Ayah, które także zaczęły męczyć dziewczynkę, ponieważ wszystkie był na ten sam temat. Kiedy zmuszono ja do wyjścia na spacer bawiła się, we własny ogród. Lecz to również nie było dla niej niczym interesującym, bo kto chciałby bawić się w uprawianie własnej ziemi samą ziemią. Niemniej jednak, gdy Marta, opowiedziała jej jak wspaniale można bawić się pośród zielonych drzew, których było pod dostatkiem w ogrodach jej wuja całkowicie zapomniała o swoim dotychczasowym życiu które, jeszcze niedawno było zupełną pustką, więc by nad tym nie rozmyślać całkowicie oddała się pracy w ogrodzie co sprawiało jej wielka radość.

Trzeba tutaj wspomnieć o jakże haniebnym zachowaniu w stosunku do innych ludzi, na które pozwalała sobie rozpuszczona Mary kapryśnica. Uważała się za pępek świata, chciała by wszystko kręciło się wokół niej i tak było. Wszystkich traktowała z góry, nikt nie miał prawa nawet pomyśleć, że jest ważniejszy niżeli, to nie znające życia stworzenie. Jednakże, kiedy dziewczynka poznała smak prawdziwej miłości to wszystko zostało jej zapomniane. Nie myślała już tylko i wyłącznie o czubku swego zadziornego nosa, troszczyła się o innych i zachowywała się w stosunku do nich z pewnym szacunkiem by nie stracić ich zaufania, a to wszystko dzięki jednej małej rzeczy, całkowicie niedocenianej przez zwykłego człowieka w dzisiejszych czasach, chodzi mi tu o prawdziwą przyjaźń.

Moim zdaniem Mary Lennox to bardzo ciekawa postać i to właśnie dzięki niej możemy zrozumieć jak ważne dla człowieka są proste czynności, które wydaja się być całkowicie naturalne i spotykane codziennie, lecz nie dla wszystkich. Mowa tu np. o zwykłej rozmowie w gronie bliskich osób czy też nawet kolegów z klasy. Główna bohaterka tej książki przez wiele lat znała swoich rodziców tylko z widzenia całe swoje dzieciństwo spędziła na rozkazywaniu innym ludziom, co sprawiło, iż stała się zadufana w sobie i samolubna. Lecz mimo tych wszystkich przeszkód potrafiła cieszy się z drobiazgów i za to należy ją podziwiać.