Step to najbardziej rozpowszechniona formacja trawiasta na Ziemi. Jest to bezdrzewna formacja zielno-trawiasta o charakterze sucho-roślinnym typowa dla klimatu umiarkowanego chłodnego z mroźna zima i suchym gorącym latem o opadach poniżej 500 mm rocznie z wyróżnię zaznaczonym okresem spoczynku zimowego. z pozoru przypomina zwarty jednorodny kompleks złożony z roślin klasy dwuliściennych.
WYSTĘPOWANIE
- EUROPA- nizina Środkowodunajska (Panońska)
Ukraina
nizina Kubańska (w południowo-wschodniej Rosji)
nad Morzem Azowskim
- AZJA- nizina Turańska
Pogórze Kazachskie
południowa Syberia
Mongolia
- AMERYKA PÓŁNOCNA - stepy nazywane są preriami rozciągają się na wschód od gór Skalistych aż po Appalachy i na północ od Teksasu aż po południową Kanadę (Wlk. Równiny)
- AMERYKA POŁUDNIOWA- stepy znane jako pampy zajmują obszar od Patagonii na południu aż po dolny bieg rzeki Parany i od wschodnich stoków Andów aż po wybrzeże atlantyckie Argentyny.
PODZIAŁ
- STEP ŁĄKOWY (KWIETNY) - największe jego skupiska znajdują się w południowo wschodniej Europie i Ameryce Północnej. Jest to formacja składająca się ze stosunkowo wysokich traw (średnio 80-120m) tworzących zwarte kępy. Wśród nich znaleźć można wiele gatunków roślin astrefowych oraz ziół. Z powodu tego, że step łąkowy przekształca swoje podłoże w urodzajny czarnoziem, obecnie coraz rzadziej występuje w stanie pierwotnym. Przeważająca jego część przeznaczono na tereny rolnicze.
- STEP OSTNICOWY - Dominuje na obszarach bardziej suchych. Ta odmiana stepu przeważa w Azji Środkowej, pd. Syberii, Mongolii, niektórych środkowych stanach USA oraz na nizinie Kubańskiej. Stepy ostanicowe wykształcają gleby kasztanowe, które wprawdzie mają mniejsza zawartość próchnicy od czarnoziemów, ale są bardzo żyzne. Często bywają wykorzystywane jako tereny pasterskie.
- STEP PIOŁUNOWY (BYLICOWY) - to uboga suchorostowa formacja. Nazwę swą zawdzięcza roślinom z rodziny astrowych - bylicom, wśród których piołuny zajmują ważną pozycje. Gleba wytworzona przez step piołunowy zawiera niewiele związków odżywczych i często bywa zasolona, dlatego należy do najmniej korzystnych z punktu widzenia rolnictwa. Ze względu na barwę określa się ja mianem buroziemu.
Stepy w postaci najwilgotniejszej zostały niemal całkowicie zaorane i zmienione w pola uprawne a w najsuchszych postaciach zdegradowane przez wypas.
ROŚLINNOŚĆ
Kontynentalizm klimatu, a wiec małe opady i duże wahania temperatur, uniemożliwiają rozwój formacji drzewiastej, dlatego rozwija się ona niemal wyłącznie w zasobnych w wodę dolinach większych rzek. Najważniejszy mikro roślinami stepowymi. nadającymi charakterystyczny wygląd tej formacji są wieloletnie trawy. Występują tam zarówno gatunki kępowe ja i tworzące darnie. Niektóre są niskie inne dorastają nawet 2 m wysokości. Wszystkie rośliny przystosowały się do przetrwania okresu letniej suszy dzięki gromadzeniu wody w korzeniach.
Do najpospolitszych traw stepowych należą przede wszystkim bardzo liczne gatunki ostnic oraz kostrzewy, kurzyce i wiechlina. Większość stepów już w kwietniu rozkwita wydając tysiące różnokolorowych kwiatów. Oprócz dominujących wiatropylnych traw duża ilość gatunków stepowych jest owadopylna, co często pociąga za sobą okazale rozmiary kwiatów i kwiatostanów oraz intensywny ich zapach i jaskrawe kolory. Do najatrakcyjniejszych kwitnących gatunków należą: posiadające złocistożółte kwiaty miłek wiosenni i wołżański, krwistoczerwone- żmijowiec czerwony, fioletowe- kosaciec, różowofioletowe- sasanka otwarta, niebieskie- hiacynt, czerwone lub żółte- tulipan i wiele innych.
Roślinność stepowa dostarcza zwierzętom dość dużo pożywienia, natomiast większym z nich nie stwarza żadnych możliwości ukrycia się przed prześladowcą. Nie mogą także skryć się przed niesprzyjająca pogoda, latem upałem, a zima mrozem.
ZWIERZĘTA
Ssaki roślinożerne stepów na wszystkich ladach z wyjątkiem Australii to głowne dwie grupy biologiczne. Jedna to duże ssaki kopytne, które ratunku szukają w szybkiej ucieczce. Druga to drobne i średnie gryzonie, które kopią głębokie nory i w nich kryją się przed niebezpieczeństwem Na stepach Eurazji żyły kopytne między innymi suhak i dziki koń, tarpan stepowy wytępiony w połowie XIX w. Na stepach Azji Centralnej żyje do dzisiaj, lecz bardzo zagrożony koń Przewalskiego, niewielki o grzywie sterczącej jak szczotka. Występują tam również gazele i kilka gatunków półosłów. Są to zwierzęta trochę podobne do konia trochę do osła, małe, szybkie i wytrzymałe w biegu. Bardzo duża jest różnorodność gatunkowa gryzoni. W każdym stepie znajdziemy wiele myszy, norników i polników albo ich krewnych. Również rozmaite susły znane z tego, że zimą przesypiają nawet 6 miesięcy od października do kwietnia. Krewniakami susłów a Eurazji są bobaki, bardzo przypominające świstaka. Niemal na wszystkich stepach jakieś większe gryzonie wiodą swoiste życie społeczne. Niektóre susły, wszystkie bobaki a w Ameryce Północnej pieski preriowe żyją zawsze w licznych koloniach. Nory leżą w pobliżu i gdy cała społeczność żeruje kilka zwierząt stoi na tylnych łapach i obserwuje okolicę, w razie niebezpieczeństwa informuje resztę, Na pampie w zupełnie ten sam sposób żyją wiskacze gryzonie z odrębnej grupy, występującej wyłącznie na tym kontynencie. Wilk pojawia się w tym biomie na wszystkich kontynentach północnych. Przeważnie jednak drapieżcy stepów są mniejsi niż w lasach- zwykle to nieduże lisy i koty (rysie, kojoty). Ptaków również jest mniej, ale ich grupy są liczne. Wszystkie muszą z konieczności gnieździć się na ziemi. Niektóre szukają schronienia w norach gryzoni. Charakterystycznym dla stepów są ptaki, które częściej chodzą i biegają niż latają, a żywią się owadami i roślinami. Taki tryb życia pędzą różne przepiórki i kuropatwy a także okazałe dropie. Na stepach napotkamy ptaki drapieżne: jastrzębie, sokoły, orły i sępy także gnieżdżą się na ziemi. Upalne lata sprzyjają rozwojowi szarańczy a w norach gryzoni znajdują schronienie węże, jaszczurki oraz żółwie.
