Charakterystyka Aurelii Jedwabińskiej vel. Genowefy

Opisywaną przeze mnie postacią jest Aurelia Jedwabińska, główna bohaterka powieści pt. „Opium w rosole”. Dziewczynka ma 6 lat i uczęszcza do zerówki. Jest drobną, chudą szatynką o czarnych oczkach jak wiśnie, a jej komiczną buźkę uwydatniają dwa wielkie malinowe rumieńce. Ubiera się zazwyczaj w czarne lakierki, czerwony płaszczyk i uroczy berecik.

Aurelia to odważne, śmiałe i pełne życia dziecko, które wszędzie musi wsadzić swój malutki nosek. Mimo swojej trudnej sytuacji w domu stara się być pogodna, otwarta i uśmiechnięta. Nigdy nie daje po sobie poznać, że w głębi duszy bardzo cierpi z powodu braku miłości i rodzinnego ciepła. Dziewczynka poszukując rozmowy i zrozumienia przypadkiem trafiła do pewnej kamienicy, w skutek czego zapoznaje się z kilkoma rodzinami, do których później zaczyna regularnie chodzić na prawdziwe domowe „obiadki”. Przedstawia się tam jako Genowefa Pompke, Trompke, Zombke, Rombke, Sztompke, Lompke lub Bombke.

Dziewczynka interesuje się przede wszystkim tym, jak wygląda atmosfera i codzienne życie w innych rodzinach. Zwraca szczególną uwagę na panujące tam emocje i uczucia. Ocenia i wartościuje osoby. Ingeruje w losy swoich przyjaciół, co zazwyczaj wychodzi wszystkim na dobre. Gienia nie przywiązuje zbytnio dużej wagi do wyglądu. Dla niej liczy się tylko miłość, której jej tak strasznie brakuje.

Świat postrzega ją pod dwoma wcieleniami: ciągle smutnej i przygnębionej Aureli Jedwabińskiej oraz Genowefy – zawsze radosnego i roześmianego dziecka z ogromnym uśmiechem od ucha do ucha. Dziewczynka pod presją otoczenia stworzyła swoją własną, drugą osobowość, którą nadal kreuje i, w której czuje się lepiej.

Uważam, że książka Małgorzaty Musierowicz bez jej głównej bohaterki nie byłaby tak zabawna i radosna. Miałam ogromną przyjemność czytając ją i zastanawiając się, co za chwilę się wydarzy.