Wolter i Krasicki - pisarze podobni czy różni.

Krasicki i Wolter, przedstawiciele oświecenia, pisarze, publicyści i filozofowie. W dużym stopniu przyczynili się do wzrostu znaczenia literatury w swojej epoce. Krasicki i Wolter piętnowali wady, złe przywary oraz niechęć do zmian społeczeństwa we własnych ojczyznach.

Francois Wolter urodził się w 1694 r. w Paryżu. Był synem notariusza, odebrał staranne wykształcenie w kolegium jezuickim. Wolter był przede wszystkim dramaturgiem, ale sławę zyskał jako wspaniały powieściopisarz . Ignacy Krasicki (1735 – 1801) pochodził z zubożałej rodziny szlacheckiej. Podobnie jak Wolter ukończył kolegium jezuickie, a potem wstąpił do zakonu. W porównaniu z Wolterem, Ignacy debiutował dość późno (1775 r.). Francois miał 16 lat, gdy rozpoczęła się jego przygoda z pisaniem, Obaj pisarze byli twórcami nowych gatunków literackich. Wolter debiutował jako twórca powiastki filozoficznej. Najsłynniejszym utworem z tego gatunku jest „Kandyd, czyli optymizm”. Krasicki był przede wszystkim autorem bajek i satyr np.: ‘Przyjaciele”, „Kruk i lis”, „Satyra na króla”, „ Żona modna”, „Monachomachia”.

Duchową przemianę Kandyda, Wolter opisuje na motywie podróży. Bohater doświadczając zła i porównując swe przygody z nauką mistrza Panglossa dochodzi do zaskakujących wniosków. Optymizm Kandyda ulega korekcji dokonanej przez ostrą rzeczywistość. Bohater nie załamuje się i dochodzi do wniosku, że prawdziwe szczęście daje tylko uprawianie swojego ogródka.

Krasicki nie był takim optymistą jak Wolter. Sytuacja w Polsce była inna. Słaba władza króla, dążenie szlachty do przejęcia władzy, dało Krasickiemu tematy do pisania bajek i satyr. Krytykę zacofanej szlachty poeta naświetlał w utworach. Pod postaciami bohaterów bajek ukrywały się prawdziwe twarze ludzi.

Krasicki i Wolter byli bardzo zaangażowani w życie polityczne swojego narodu. Wolter, za swoje śmiałe poglądy odsiadywał karę w więzieniu – Bastylii. Nawet przymusowe opuszczenie Francji nie ostudziło jego gorącej duszy. Na dworze Ferdynanda II nadal tworzył kontrowersyjne utwory, pisał artykuły. Inaczej jest w Polsce, gdzie Krasicki nie bierze bezpośredniego udziału w życiu publicznym. To co mówi o szlachcie, królu, działalności Sejmu wielkiego i o reformach w państwie, było oceną obserwatora. Krasicki często gościł na zamku u króla na tzw, obiadach czwartkowych. Wolter przyczynił się swoją osobą do powstania Wielkiej Encyklopedii Francuskiej. W dzisiejszych czasach encyklopedia jest symbolem ówczesnej mądrości i myśli oświeceniowej. Natomiast Krasicki był założycielem „Monitora”. Pismo to stało się medium informującym w dobie obrad Sejmu Wielkiego.

Krasicki i Wolter to postacie europejskiej literatury. Wolter dochodził sam do filozoficznych przekonań. Krasicki zaś korzystał z osiągnięć Homera, Erazma z Rottedramu, Kochanowskiego i nawet Woltera. Pisarze w swej twórczości dotykają różnych problemów życia obu społeczeństw .
Podobieństwa pomiędzy Wolterem i Krasickim można zauważyć w niektórych dziedzinach ich twórczości. Obaj pisarze piętnowali i zwracali szczególną uwagę na nieodpowiednie zachowanie ludzi. Krasicki piętnował obłudę i zachłanność polskiej szlachty, a Wolter ślepą wiarę w dobroć ludzi i świata. Język jakim posługiwał się Krasicki był zwięzły i precyzyjny. Po głębszym wczytaniu w text odkrywamy ukryty sens wypowiedzi, np.: „... prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”, „Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły” . Wolter pisząc swoje utwory odwoływał się do języka wyszukanego i przesyconego filozofią np.: „... zatokę Lizbońską stworzono umyślnie w tym celu, aby anababtysta w niej utoną.....”, „... człowiekowi jest jednakowo źle wszędzie....”.

Obaj pisarze starali się oświecić „zaciemnione” umysły ludzi. Dzięki Wolterowi i Krasickiemu, mamy odwagę walczyć o swoje zdanie, nie zważając na konsekwencje. Tacy ludzie są potrzebni: odważni stanowczy i nieugięci, dążący do ustalonego celu. Krasicki i Wolter byli właśnie wielkimi przedstawicielami swojej epoki – epoki oświecenia.