Charakterystyka Zbyszka z Bogdańca "Krzyżacy".

Jednym z rycerzy polskich z powieści H. Sienkiewicza "Krzyżacy” był Zbyszko. Był to przystojny i silny chłopak z długimi, złotymi włosami. Na co dzień nosił kaftan ze skóry łosia, do podróży i na wojnę zbroję, a na szczególne, uroczyste okazje zakładał długą, białą jakę zdobytą na Fryzach. Jego matka nazywała się Jagienka z Mocarzewa, a ojciec - Jaśko z Bogdańca. Zmarli zbyt wcześnie i małym Zbyszkiem zaopiekował się Maćko - brat jego ojca. Był herbu Tępa Podkowa i zawołania "Grady!”

Bohater był bardzo odważny (uratował księżną i jej dwórki przed atakiem rozszalałego tura). Uprzejmość to jedna z jego najlepszych cech, co można było zauważyć, kiedy Zbyszko pomógł zasiąść z konia Jagience. Chłopak był honorowym rycerzem - wolał dać głowę katu niż przebrany za Maćka uciec z więzienia. Nie uległ wdziękom Jagienki i pozostał wierny swojej Danusi. Jego rycerskim obowiązkiem była obrona ojczyzny.

Ale nie był doskonały. Nierozwaga i porywczość o mało nie pozbawiła go życia, gdy zaatakował posła krzyżackiego Kunona von Lichtensteina. Był również bardzo próżny i chętnie popisywał się swoją siłą fizyczną (chęć wyzwania na pojedynek syna Mikołaja z Długolasu spowodowana tylko niewinnym żartem starca).

Bardzo go lubię, ponieważ jest przykładem patrioty, co w obecnych czasach rzadko się zdarza, jednak nie podoba mi się w nim to, że biorą nad nim górę najpierw czyny, a potem rozum.