Roślinność na pustyniach jest uboga, ale wiele roślin przystosowało się do tak skrajnych warunków klimatycznych poprzez skrócenie okresu wegetacyjnego na okres pory deszczowej, gromadząc wodę wydłużając system korzeniowy, tak by sięgał do zasobów wody podziemnej na znacznych głębokościach, czy wytwarzając kutykulę – cienką warstwę kutyny, która zabezpiecza przed nadmierną utratą wody. Roślinność taka nie zajmuje jednak więcej niż 10% powierzchni. Większe płaty roślinności występują w oazach.
Drapieżniki, takie jak jaszczurki, węże, szakale, lisy i ptaki drapieżne, są na pustyni dość pospolite. Ale tak jak w każdym innym środowisku naturalnym, najliczniejsi są roślinożercy. Pustynne rośliny, ożywające po każdym deszczu, są pokarmem dla niezliczonych rzesz owadów. Antylopy, wielbłądy oraz inne przeżuwacze zjadają liście krzewów i łodygi sukulentów. Natomiast jeśli chodzi o wodopój drapieżniki znajdują większość potrzebnej im wody w ciałach ofiar. Dla roślinożerców dostatecznym jej źródłem są sukulenty. Wielbłądy w odróżnienu od większości ssaków nie posiadają warstwy tłuszczu pod skórą, który zamiast tego gromadzi się w garbie gdzie podczas rozpadu tłuszczu uwalniany jest wodór. Zwierzę wykorzystuje ten zapas jako źródło energii, a pośrednio także wody. Ze wszystkich pustynnych zwierząt najlepiej przystosowane do życia w warunkach suszy są skoczki i szczuroskoczki. Gryzonie te mogą nie pić wcale, ponieważ wystarcza im woda pochodząca z przemiany materii.
Tundra
Rośliny i zwierzęta tundry
Większość roślin wyrasta zaledwie kilka centymetrów nad ziemię. Przy samej powierzchni ziemi rosną mchy i porosty; nieco wyżej są trawy i niewielkie krzewinki (na przykład borówki). Najwyższą warstwę roślin tworzą pojedyncze karłowate brzozy i wierzby, które nie osiągają większej wysokości niż 30 cm. Ich gałęzie rosną poziomo i mogą mieć kilka metrów długości.
Wraz z nadejściem lata roślinność tundry budzi się do życia. Rośliny starają sie jak najlepiej wykorzystać niewielką ilość docierającej do nich energii słonecznej. Szybko rozwijają liście, kwitną i wydają nasiona. Niektóre zioła mają piękne, kolorowe kwiaty. W wielu rejonach położonych na południu tundry zbiera się jagody: borówki i maliny. Latem również pojawiają się roje komarów, których obecność jest niezwykle uciążliwa dla człowieka i zwierząt.
Najliczniejszymi i najbardziej charakterystycznymi zwierzętami tundry są lemingi. Te małe gryzonie przystosowały się do życia w tej strefie. Żywią się korzeniami, mchami i trawą.
Ze ssaków roślinożernych występuje tu renifer, wół piżmowy i zając bielak. Natomiast do charakterystycznych ptaków tundry należą: myszołów włochaty, sokół i sowa śnieżna. Z drapieżników żyje tu gronostaj, lis polarny, łasica i wilk. Wszystkie zwierzęta mają szerokie stopy, porośnięte piórami lub sierścią, co ułatwia im poruszanie się po śniegu. Chociaż drapieżniki tundry polują na pardwy, zające bielaki i susły, to jednak głównym ich pożywieniem są lemingi.
Lis polarny, zwany pieścem, ma na stopach włosy, które chronią go przed zimnem. Na okres zimy jego puszysta sierść przybiera barwę białą, dzięki czemu trudno go dostrzec na śniegu. Żywi się lemingami lub padliną. Jest aktywny w nocy.
Po nadejściu zimy życie w tundrze powoli zamiera. Większość po odbyciu lęgów odlatuje. Jedynie lemingi, drążące pomiędzy śniegiem, a ziemią korytarze, w których żerują, rozmnażają się nawet w okresie zimy.