Charakterystyka Zenona Ziembiewicza.

Analizując fragmentu 'Granicy' Zofii Nałkowskiej i odwołując się do całości utworu, scharakteryzuj Zenona Ziembiewicza. Zwróć uwagę na przemianę, jaka dokonała się w jego postawie.

Jednym z głównych tematów powieści okresu dwudziestolecia międzywojennego, był proces awansu zubożałej szlachty, do środowiska inteligenckiego. Problematykę tę podjęła w swoim dziele ‘Granica’ Zofia Nałkowska, wybitna polska pisarka, opisując losy młodego mężczyzny- Zenona Ziembiewicza. Jest on bohaterem dynamicznym, co znaczy, że w trakcie lektury dokonuje się przemiana w jego postawie. To czynniki społeczne uwarunkowały przeistoczenie z silnego idealisty w zakłamanego konformistę. Na podstawie przytoczonych fragmentów dokonam charakterystyki głownego bohatera, uwzględniając przy tym proces przemiany, która dokonała się w jego postawie.
Zenon Ziembiewicz, aby zapewnic sobie utrzymanie na studiach w paryzu, musial podjąc pracę w pismie ‘niwa’ mimo ze kłóciło się to z jego ideami. Od tego momentu choć początkowo niechętnie i nieświadomie, brnął w zakłamany świat biurokracji. Znajomość i aprobata odpowiednich osob doprowadzily go do funkcji prezydenta miasta. Fragment 1 mówi o jednym z liczny rautów, które organizował w swoim domu, zapraszając przy tym największe osobistośći. Były to bardzo ważne wydarzenia, o których pisano nawet w gazetach. Zenon poważnie podchodził do pełnionej funkcji, naprawdę chciał dokonać zmian, wybodować instytucje użytku publicznego. Udało mi się zrealizować część swoich planów, między innymi wyremontował budynek starej cegielni, w którym mieli swoje legowiska bezdomni, założył park, w którym znajdowała się pijalnia mleka dla dzieci, korty tenisowe, boiska do koszykowki i siatkowki. Dbał o rozwój miasta, aktywnie dążył do zmian i spełniania swoich planów. Wzbudzało to podziw mieszkańców miasta, którzy zadowoleni byli z ciągle zachodzących udogodnień. Zmiany w nastroju Zenona jak i lokalnej społeczności, zaszły, gdy miasto dotknął kryzys. W związku z polityką oszczędnościową rządu miasto cofnięto środki. Wtedy też, wstrzymano budowę domów robotniczych, a pracującym przy nich ludziom, nie wypłacono wynagordzen. Wzbudziło to bunt, rozpoczęło liczne protesty. Sytuacja ta, silnie wpłynęła na Zenona. Stał się jeszcze bardziej niespokojny, małomówny i nieczuły w stosunku do swojej żony, Elżbiety. Oddalił się od niej, a tylko w obecności innych osób stwarzał pozory szczęśliwego małżeństwa. W towarzystwie, stawał się wesoły, rozmowny, przybierał sztuczną twarz, pod którą chciał ukryć zmartwienia i problemy z którymi się boryka. Mimo ze nie chciał dac po sobie poznac, ze cos jest nie tak, to niepokoj, wedlug uczestnikow wspominanego rautu, malowala się na jego twarzy. Motywami takiego zachowania Zenona była ogrmna chec zyskania aprobaty, uznania społeczeństwa, przełozonych, elit społecznych.
Fragment drugi opisuję sytuację, w której Zenon zmierza do Urzędu Miasta. Dojazd do budynku był jednak niemożliwy z powodu trwających manifestacji robotniczych związanych z zamknięciem huty i brakiem środków dla robotników. Zenon dostał się do tam inną drogą. Chwilę później ‘od ulicy ukazala się grupa ludzi idących szybko w strone magistratu. Zenon spiesznie wszedł na stopnie’. Cytowany fragment, świadczy o bezradności i strachu głównego bohatera. Prawdopodobnie targa nim także zawstydzenie i bezradność. Pełniąc funkcję prezydenta miasta, na jego barkach spoczywała odpowiedzialność za losy mieszkańców. W momencie takim jak ten, ogarniała go świadomość niewywiązania się z obietnic. Fakt ten bardzo go przytłaczał.
Kolejny fragment, to opis sytuacji po manifestacjach robotniczych, w których urzędnicy otworzyli ogień do protestujących. Wina za to wydarzenie obarczony został Zenon. Tak naprawde był niewinny, wykonano to nie z jego rozkazu, ale z praktycznej funkcji, odpowiedzialność najłatwiej było zrzucic na niego. Spotyka się z dezaprobata spoleczna, ogolna niechęcią. Wciąż odbiera niepochlebne listy, jest atakowany ze wszystkich stron. Ma to duzy wpływ na jego zachowanie. Staje się jeszcze bardziej nieobecny, zamkniety w sobie, pogrążony w rozmyślaniach. Zdaje sobie sprawe z niesprawiedliwości posądzania go o ten czyn. Także jego wyglad zewnętrzny zmienil się pod wpływem ciagle kumulujących się zmartwien: ‘był blady, przez ostatnie dni zaostrzyl mu się nos i kolo ust zrobily dwie faldy’. Od dawna już, wydarzenia z życia politycznego miały swoje odzwierciedlenie w osobistym życiu bohatera. Zaszedł w nim szereg zmian, których on sam nie dostrzegał. Doskonale widziala je natomiast Elżbieta, którą przestał traktować jako powierniczkę, w stosunku do której zatracil chec zywklego, codziennego obcowania, które kiedys dawalo mu radosc. Elżbieta, obserwując jego zachowanie, stara się mu uświadomić, że stał się człowiekiem, którym nigdy nie chciał być. Że zatracił dawne, ważne ideały na rzecz pogoni za sławą, awansem społecznym. Nader wszystki chciala mu ukazac, ze w każdym człowieku istnieje granica, po której przekroczeniu, przestaje się być soba. Zenon nie dopuszczał do siebie tych myśli i Nie rozumiał sensu jej słów. Uważal je za brednie, nie traktował poważnie: ‘-Granica- mruknął i wzruszyl Ramonami.- Granica- roześmiał się’.
Postawa Zenona Ziemkiewicza ulegala stopniowej przemianie, która ostatecznie doprowadziła go do moralnego upadku, niepowodzenia życiowego. Dawniej student o radykalnych poglądach, ważnej hierarchii wartości, później marionetka w rękach innych, i nieudolny urzędnik. Początkowo pragnął prawdziwej miłości, spełniał się w niej, ostatecznie przestałą mieć ona dla niego zasadniczą wartość. Są to tylko niektóre, z licznych zmian w zachowaniu i sposobie myślenia Zenona. Jest on bohaterem tragicznym, który staje się człowiekiem, którym nigdy nie chciał być. Fakt przekroczenia tytułowej "granicy" dostrzega dopiero w momencie całkowitego upadku moralnego.