Konrad z "III części Dziadów" i Jacek Soplica z "Pana Tadeusza" jako bohaterowie romantyczni. Podobieństwa i różnice

Adam Mickiewicz to najwybitniejszy poeta polskiego romantyzmu. W jego dziełach łatwo zauważyć różne typy bohatera romantycznego. Jest to uwarunkowane uczuciami twórcy, jak również wydarzeniami, jakie mu towarzyszyły. Bohater zmienia się od Konrada-indywidualisty, do Jacka Soplicy, przygotowującego powstanie i pragnącego wyzwolić ojczyznę. Postacie z utworów są odzwierciedleniem myśli autora. Przedstawiają jego punkt widzenia na sposób walki o wolność. Na początku są to górnolotne próby uratowania narodu, następnie cicha, długotrwała praca, dająca wraz z czasem widoczne efekty. W utworze Adama Mickiewicza, "III części Dziadów" występuje bohater o imieniu Gustaw. Zakochał się on w dziewczynie. Początkowo jego miłość była odwzajemniona przez lubą. Gustaw musiał na pewien okres czasu wyjechać, gdy wrócił okazało się, że w domu tej dziewczyny trwa wesele. Był on bardzo załamany, że ukochana wybrała życie w bogactwie. Jest to pierwsza cecha charakteryzująca bohatera romantycznego: nieszczęśliwa miłość i cierpienia z nią związane. W późniejszym czasie zostaje uwięziony wraz ze swoimi przyjaciółmi, za sprawą "procesu filomatów i filaretów". Cierpiąc samotnie w celi postanawia zmienić swoje życie. Robi to poprzez zmianę imienia, z obecnego Gustawa staje się Konradem. Motyw metamorfozy jest charakterystyczny dla osobowości romantycznej. Jest od patriotą, poetą i indywidualistą. Konrad jest uosobieniem cech "bohatera romantycznego". Jego osobowość jest zupełnie odmienna, trudna do zrozumienia i zaakceptowania W utworze "III części Dziadów" dokładnie opisany jest jego charakter. A on sam ukazany jest w niecodziennych sytuacjach, które ujawniają jego naturę. Można dzięki temu dokonać oceny jego postępowania. Jak większość "bohaterów romantycznych", tak i Konrad tworzy wiersze i pieśni, uważa się za poetę, którego nikt nie jest godzien słuchać, poza Bogiem. On sam uważa się za człowieka równego Bogu. Chce otrzymać moc boską oraz zdolność do panowaniem nad duszami ludzkimi. Jest przekonany, że cierpi za miliony rodaków, pragnie poświęcić się dla ojczyzny. Wierzy, że jest w stanie stanąć na czele państwa i uratować je od terroru cara. Łudzi się, że jednostka jest w stanie wpłynąć na losy narodu. Nie może pogodzić się z zastaną rzeczywistością, dlatego chce ją zmienić. Buntuje się przeciwko światu, a nawet Bogu. Oczekuje, że Bóg da mu swoją władzę. Konrad prosi Go o nią, ale nie słyszy odpowiedzi. Ogrom jego uczuć narasta do tego stopnia, że bluźni przeciw Bogu nazywa go "tylko Mądrością". Konrad marzy o sławie oraz docenieniu swoim starań dla innych. Drugim bohaterem jest Jacek Soplica. Jest to postać z powieści Adama Mickiewicza "Pan Tadeusz”. Przechodzi on, jak przystało na bohatera romantycznego, metamorfozę w czasie trwania utworu. Pochodził ze szlachty, był bratankiem Sędziego Soplicy. Nazywany także "wąsalem", ponieważ miał długie wąsy. Jacek Soplica był buntownikiem. Nie mógł pogodzić się ze złem, krzywdę i niewolą ludzi. Stolnik Horeszka określał go mianem przyjaciela. Jacek pomagał zabiegać o głosy dla niego na sejmikach. Początkowo ukazany jest jako młody mężczyzna, z drobnej szlachty zaściankowej, starający się o rękę Ewy Horeszkówny. Niestety "przyjaciel" Stolnik nie zgadza się oddać córki ubogiemu Jackowi. Cierpi on ze źle skierowanej miłości, nie może pogodzić się z takim rozwojem sprawy. Po odrzuceniu zaręczyn bohater ożenił się z pierwszą napotkaną dziewczyną i miał z nią syna, Tadeusza. Po jakimś czasie jest świadkiem obrony zamku, przez "przyjaciela" Horeszkę. Wpada w niespodziewaną złość i zabija ojca Ewy, strzelając w jego stronę. Po tym czynie bohater bardzo zmienia się. Wcześniej dumny ze swojego patriotyzmu i oddania ojczyźnie, teraz zdaje sobie sprawę z haniebności czynu, jaki popełnił i chce odkupić swoje grzechy. Opuścił Polskę i udał się do Rzymu. Wstąpił do zakonu bernardynów pod pseudonimem "ksiądz Robak". Brał udział w walkach, był w Legionach Piłsudskiego, walczył pod Somosierrą, przygotowywał powstanie na Litwie, był emisariuszem. Wiele lat żył w ubóstwie, ratuje on także życie Hrabiemu i Gerwazemu. Pragnie pogodzić od lat zwaśnione rodziny: Horeszków i Sopliców. Jacek Soplica, jak i Gustaw to młodzi mężczyźni. Obaj są także patriotami, troszczą się o dobro ojczyzny i narodu. Zarówno jeden, jak i drugi przeżyli nieszczęśliwą miłość, która diametralnie wpłynęła na ich dalsze życie. Walczyli o wolność dla Polski i wyzwolenie rodaków. Gustaw zmienił się w Konrada, natomiast Jacek Soplica w księdza Robaka Soplica nigdy nie wywyższał się ponad ogół, nie oczekiwał boskiej mocy. Nie pragnął sławy, ani władzy nad innymi ludźmi. Zupełnie inaczej postępował Konrad. Oczekiwał on więcej niż ludzkie. Kolejną różnicą jest sposób działania. Jacek przed, jak i po przemianie pracował grupowo. Zdawał sobie sprawę, że jednostka nie może wiele sama zdziałać, bez pomocy innych osób. Konrad natomiast był pewien, że tylko on może zdziałać rzeczy wielkie. Nie szukał wsparcia, lecz wierzył, że sam zdziała wiele. Księdza Robaka znamy jako starszego mężczyznę, Konrada natomiast losy opisane w książce nie trwają tak długo. Jacek nie był poetą, ani też indywidualistą.