"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu" - rozprawka

Celem moich rozważań jest udowodnienie słuszności cytatu z powiastki filozoficznej „Mały Książę” pióra francuskiego pisarza Antoine`a de Saint – Exupéry. Cytat „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu” uświadamia nam, że w kwestii przyjaźni patrzenie na ludzi przez pryzmat rozumu, jest złe. Tutaj liczy się serce, dusza i nasza wrodzona intuicja. Problem ten budzi wielkie zainteresowanie filozofów, pisarzy i artystów. Autor „Małego Księcia” pokazuje, że jedynie patrzenie sercem pozwala nam naprawdę poznać drugiego człowieka.
Będę się starała bronić tezy, że kierowanie się rozumem w ocenianiu ludzi jest szkodliwe dla nas i dla drugiej osoby. Postaram się to potwierdzić za pomocą poniższych uzasadnień.
Na poparcie mojego stanowiska mogę przywołać wiele różnych argumentów. Pierwszym przykładem niepoprawnego patrzenia na ludzi, może być postawa rodziców Manolina wobec Santiago w utworze „Stary człowiek i morze” Ernesta Hemingwaya. Rodzice chłopca nie rozumieli pięknej przyjaźni, która łączyła ich syna ze starym Santiago. Nie pozwolili Manolinowi płynąć łodzią z przyjacielem, mimo że bardzo mu na tym zależało. Nie doceniali Santiago. Kierowali się jedynie rozsądkiem. Uważali, że Santiago był zbyt stary, aby wykonywać swoją pracę i nie chcieli, aby Manolin mu towarzyszył. Dla chłopca sędziwy wiek Santiago nie miał żadnego znaczenia. Kochał go i chciał przebywać w jego towarzystwie.
Kolejnym argumentem potwierdzającym moje stanowisko może być przykład z „Kamizelki” Bolesława Prusa. Bohaterów pozytywistycznej noweli łączyła piękna, wzruszająca miłość, której nie zdołała zniszczyć nawet choroba. Potrafili sobie pokazać uczucie w dramatycznej sytuacji. Umieli cierpieć dla ukochanej osoby. Kłamiąc kierowali się sercem i miłością, a nie rozsądkiem. Robili to by ulżyć sobie nawzajem w cierpieniu.
A oto inny przykład: z historyczno – przygodowej powieści „Krzyżacy”. Jagienka ze Zgorzelic kierując się dobrocią serca życzyła jak najlepiej Danusi Jurandównie, mimo że ta była jej rywalką, żoną jej ukochanego. Nawet, gdy Danusia zmarła, Jagienka się za nią modliła. Troskliwie zaopiekowała się również jej ojcem Jurandem, gdy ten, brutalnie okaleczony, wrócił z krzyżackiej niewoli.
Zastanówmy się również nad postacią Ebenezera Scrooge`a, głównego bohatera „Opowieści Wigilijnej”. Karol Dickens w swojej powieści doskonale ukazuje metamorfozę starego, zrzędliwego samotnika patrzącego na świat i ludzi przez pryzmat pieniędzy we wrażliwego i altruistycznego człowieka. Po tej przemianie zaczyna dostrzegać dobro i piękno zwykłych rzeczy, których przedtem nie zauważał. Wcześniej sknera o kamiennym sercu, potem dobroduszny, hojny staruszek.
Wszystkie te przykłady prowadzą do wniosku, że nie należy oceniać ludzi rozumem. Tak naprawdę żeby powiedzieć, że się kogoś zna, trzeba spędzić z nim dużo czasu i dostrzec w nim to, co nie jest widoczne na pierwszy rzut oka. Jedynie patrząc sercem można rzeczywiście poznać drugiego człowieka. Sądzę, że przedstawione przykłady wystarczą, żeby przekonać o słuszności postawionej przeze mnie tezy.