Żyć życiem innym niż większość

Aby zrozumieć co to znaczy żyć inaczej niż większość należało by się przyjrzeć najpierw życiu przeciętnego człowieka. Po dziś dzień większość ludzi dąży do uzyskania stabilizacji życiowej, zawodowej, dla wielu głównym, najważniejszym a czasem jedynym celem w życiu jest posiadanie własnego domu, samochodu, dobrze płatnej pracy. Ludzie ci tracą mnóstwo czasu, sił i pieniędzy na zaspokojenie swoich pragnień, dążeń, by osiągnąć zamierzony cel, żyją „według schematu” przez co ich życie staje się monotonne, nieciekawe, nudne i po jakimś czasie traci sens. Będąc egoistami są nieświadomi swojej sytuacji życiowej i nie dostrzegają tego co się wokół nich dzieje, taka postawa jest niejednokrotnie przyczyną ich klęski – utraty kogoś bliskiego, braku kontaktu z otoczeniem.

Człowiek żyjący inaczej niż większość to człowiek, który w swoim życiu nie jest nastawiony jedynie na „branie”, konsumpcję ale potrafi dostrzec także potrzeby innych ludzi, potrafi dać coś od siebie nie licząc na rewanż, wdzięczność, nie zwraca uwagi na wyznanie, narodowość, pozycję społeczną. Człowiek taki jest w stanie poświęcić się bez reszty drugiemu człowiekowi, oddać wszystko co posiada by pomóc potrzebującemu. Ludzie ci żyją pośród nas a mimo to są niezauważani, nie obnoszą się ze swoimi zasługami, pokorni, nie szukają poklasku ani sławy.

Literatura obfituje w życiowych idealistów już w epoce starożytności spotykamy się z Antygoną bohaterką dramatu Sofoklesa. Antygona jest młodą, piękną, bardzo odważną dziewczyną. Stanowczo sprzeciwia się dyktaturze Kreona, jest nieugięta w dążeniu do osiągnięcia zamierzonego celu, w swoim życiu kieruje się sercem, postępuje zgodnie ze swoim sumieniem i stara się wszelkimi sposobami zapewnić bratu godny pochówek. Prosząc siostrę o pomoc spotyka się z odmową, nie zniechęca się tym i jest gotowa na największe poświęcenie, nawet na utratę życia, do końca jest przekonana, że postępuje dobrze.

Konrad Wallenrod z powieści Adama Mickiewicza w swoim życiu wybrał drogę nie usłaną różami lecz bardzo trudną wymagającą wielu wyrzeczeń. Sprzeciwia się ”okupacji” krzyżackiej, powodowany względami patriotycznymi poświęca się walce o przywrócenie Polakom wolności. Ryzykując życie by osiągnąć swój cel jest gotów zrezygnować z własnego szczęścia, rodziny i miłości.

Doktor Judym z powieści Stefana Żeromskiego to bohater epoki Młodej Polski, który również wybrał własną drogę życiową. Poświęcił swoje życie ubogim, starał się im pomóc w miarę swoich możliwości i próbował przekonać innych o słuszności swojego postępowania. Pomimo wielu porażek jakich doświadczał w swoim życiu nie poddał się stawiając na najwyższym stopniu dobro najuboższych i potrzebujących zrezygnował tym samym z własnego szczęścia, odrzucił pomoc i miłość Joasi Podborskiej. Postanowił żyć w samotności aby nikt i nic nie mogło mu przeszkodzić w realizacji swoich zamierzeń.

Współczesnym przykładem życiowego indywidualisty jest postać Matki Teresy z Kalkuty. Całe swoje życie poświęciła ludziom chorym, samotnym, cierpiącym, ofiarowała im wszystko co miała, jej dobytek stanowiło kilka książek. Opiekowała się trędowatymi, musiała znosić czasem odrażające widoki schorowanego ludzkiego ciała, gdy otrzymała w darze samochód sprzedała go by mieć środki na finansowanie swojej działalności charytatywnej, mimo podeszłego wieku do końca swoich dni starała się jak mogła wspierać i przynosić ulgę w cierpieniu potrzebującym.

Przytoczone przez mnie przykłady przedstawiają wyjątkowe postawy życiowe, bardzo niewielu ludzi stać na tak wielkie poświecenie. Nie znaczy to jednak, że w dzisiejszych czasach żyją sami egoiści, każdy z nas jest na swój sposób wyjątkowy i ma w sobie coś czym mógłby się podzielić z innymi, powinniśmy wykorzystać to co w nas najlepsze i ubogacać się nawzajem. Myślę, że każdy z nas powinien zastanowić się nad swoim życiem, czy rzeczywiście żyjemy tak, jak byśmy chcieli, czy jest może coś w naszym życiu co powinniśmy zmienić, nad czymś popracować. Człowiek powinien żyć tak by pozostało po min coś, na czym będą mogły się wzorować przyszłe pokolenia.