profil

Ideał kobiecego piękna w literaturze i sztuce. Omów zmienność kanonu, porównując przykłady z różnych epok.

poleca 85% 640 głosów

Treść Grafika
Filmy
Komentarze
Leonardo da Vinci Mona Lisa

Imie i nazwisko

Temat: Ideał kobiecego piękna w literaturze i sztuce. Omów zmienność kanonu, porównując przykłady z różnych epok.

I Literatura podmiotu:
1. Botticellii: „Narodziny Wenus”
2. Petrarka Franciszek: „Sonety do Laury”- „Sonet 90.”
3. Vinci Leonardo: „Mona Lisa”

II. Literatura przedmiotu:
1. Boguta Grzegorz, Kofman Jan „Nowy Leksykon PWN” Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1998, ISBN 83-01-12490-3
2. Pescio Claudio, Łąkowska Dorota: „Klasycy sztuki- Botticelli” Rzeczpospolita Warszawa 2006, ISBN 83-60688-09-5, str. 68-71
3. Pescio Claudio, Łąkowska Dorota: „Klasycy sztuki- Leonardo da Vinci” Rzeczpospolita Warszawa 2006, ISBN 83-60648-08-7, str. 21-23
4. www.wikipedia.pl

III. Ramowy plan wypowiedzi
TEZA: Literatura i sztuka prezentuje różne wizerunki kobiet idealnych.
1. Wstęp
-kobiety nie są identyczne,
-istoty słabsze i wrażliwsze od mężczyzn.
-kobiety jako symbol tajemniczości, piękna i doskonałości
2. Argumentacja:
A. „Sonety do Laury”- „Sonet 90.” Franciszka Petrarki
- Laura, ukochana Petrarki
- ideał, wzór kobiety doskonałej nadzwyczajnej
- wyjaśnienie pojęcia sonet
- wyidealizowany wizerunek Laury
- zachwyt podmiotu lirycznego urodą i wdziękiem bohaterki
B. „Narodziny Wenus” Botticellii
- kobieta jako symbol zmysłowości i płodności
- scena powołania do życia rzymskiej bogini miłości, Wenus
- opis postaci
- pierwowzór Wenus: narodziny Afrodyty z piany morskiej u wybrzeży Cypru
- tempera
C. „Mona Lisa” Leonardo da Vinciego
- pochodzenie tytułu: od imienia portretowanej kobiety Mona Lisy La Sioconde, florenckiej patrycjuszki
- kobieta w sile wieku, odziana w ciemną suknię, posiadająca wszystkie atrybuty ówczesnego kanonu piekna
-w tle piękny górski krajobraz
- kompozycja statyczna
- sfumato
3. Wnioski:
- ideał wyglądu kobiety zależy głównie od mody panującej w danej epoce
- w średniowieczu kobiety szczupłe, niemal kruche, delikatne, najlepiej blondynki o pięknych oczach
- w renesansie kobiety o dużych, pięknych, migdałowych oczach, wyraźnych i kształtnych brwiach, niezbyt wielkich i rzucających się w oczy ustach, zaokrąglonych lecz harmonijnych kształtach, pięknych włosach i dloniach.

Czy tekst był przydatny? Tak Nie

Czas czytania: 1 minuta