Wykaż ,że treny Jana Kochanowskiego poruszają siłę przeżyć cierpiącego ojca.

Rozpacz ojcowska po stracie ukochanego dziecka znalazły odzwierciedlenie w poezji Jana Kochanowskiego. Bohaterką ich jest niespełna trzyletnia córka autora, Urszulka. Ból który, można powiedzieć, emanuje z poszczególnych strof, ukazuje wewnętrzne rozterki człowieka bardzo nieszczęśliwego. Wola Boga nie jest przyjmowana z pokorą. Jest to dalekie od renesansowego ładu i uporządkowania. Cierpienie staje się przyczyna gorzkich słów, które zaprzeczają wyznawanym wartością - stoickiej filozofii i mądrości. Cykl trenów jest swego rodzaju terapią, w której końcowym odcinku przychodzi ukojenie.

„Wielkieś mi uczyniła w domu moim
mija droga Orszulo swym zniknieniem swoim
Pełno nas a jakby nikofgo nie było
Jedną maluczką dusza tak wiele ubyło”

. Atmosferę w domu po odejściu Urszulki, pustkę, smutek oraz ciszę opisuje "Tren VIII".Ojciec nawiązuje do domu w Czarnolesie - ostoi ciepła. Na tym tle ukazuje życie, gdy Urszulka jeszcze żyła i już po śmierci dziecka. Kontrastuje ze sobą dwa obrazy domu: domu pełnego śmiechu dziecka i domu pustego, tak żałośnie pustego:

Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,
A serce swej pociechy darmo upatruje.

Wtedy Jan Kochanowski zrozumiał, że stracił ją bezpowrotnie i że nic nie będzie takie jak dawniej.

Jego mądrość i filozofia żcyia okazały się bezużyteczne wobec cierpienia, przedstawił to w "Trenie IX". Kiedyś pocieszyciel teraz sam potrzebuje pocieszenia . Śmierć córki przyniosła ze soba ruinę jego systemu wartości . Mądrość która miała go zabezpieczać przed cierpieniem okazała się pustym frazesem , dogmatem pozbawionym znaczenia. Doświadczył wielkiego bólu z którym nie był w stanie sobie radzić . Zrozumiał ze wobec cierpienia wszyscy są równi . Ostatni dwuwers podkreśla przeżywany przez poetę kryzys wartości moralnych.


Nieszcześliwy ja człowiek, którym lata swoje
Na tym strawił, żebych był ujźrzał progi twoje!
Terazem nagle z stopniów ostatnich zrzucony
I między insze, jeden z wiela, policzony.


. "Tren X" to złożony z pytań retorycznych opis samotności, tęsknoty, zagubienia, bezradności i poszukiwań ukochanej córki. Jednak odpowiedzi nie odnajduje w chrześcijaństwie - religii, której do tej pory był wierny. Odwołuje się do hinduizmu oraz politeizmu starożytnych Greków - jest to bunt wobec Boga. W końcu pojawia się wezwanie ‘gdzieśkolwiek jest , jeśliś jest’

Podkreśla ono jego zwątpienie i bezradność/Rozważania te doprowadziły go do dramatycznych myśli , że śmierć jest końcem a jeśli tak to egzystencja ludzka jest bezsensowna .

Ogrom rozpaczy ojca ujawnia się w momencie kiedy to poeta w trenie XIII obwinia zmarłą za to, że roznieciła w jego sercu nadzieję, a później nagle odeszła, pozostawiając mu tylko „połowę duszy” i „ wielką tęsknotę”.

Po tym wyznaniu autor stwierdza, że to on powinien umrzeć, a nie jego ukochana córeczka. To ona powinna opłakiwać jego śmierć.

„Opakeś to, niebaczna śmierci, udzieleła
Nie jać onej, ale mnie ona płakać miała”

Ubrania, zabawki, pustka, cierpienie i wielka tęsknota to jest wszystko co pozostało Janowi Kochanowskiemu po ukochanej córce. Teraz przyszło mu żyć tylko wspomnieniami.

Po długim okresie rozpaczy i załamania Jana z Czarnolasu spełniła się prośba z "Trenu XIX". W czasie snu jego oczom ukazała się radosna Urszulka oraz niebo, zgodne z wyobrażeniem w religii chrześcijańskiej. Poeta otrzymuje pocieszenie ukojenie oraz moralne pouczenie od swej matki,

"Tego się, synu, trzymaj, a ludzkie przygody
Ludzkie noś! Jeden jest pan smutku i nagrody"

Takie jest zakończenie wielkiego cierpienia - zamyka je tren "Sen".
Cykl "Trenów" to przedstawienie, w sposób cudowny i piękny, poszczególnych etapów zachodzących w uczuciach Jana Kochanowskiego po śmierci córeczki. miał nadzieję, że zostanie dziedziczką jego talentu. Jednak Bóg miał wobec niej inne plany, które mijały się z marzeniami ojca. I w tych utworach opisał on dręczące go wspomnienia, żal i tęsknotę za dziewczynką. Był to dla niego czas rozpadu wszystkich wartości i mądrości, które pojął.