Interpretacja i analiza wiersza "Świtezianka".

Ballade pt."Świtezianka" napisał Adam Mickiewicz.Jej budowa jest stroficzna. Ma on trzydzieści osiem strof. W każdej strofie są cztery wersy. Występują w nim:
•rymy:
maliny-dziewczyny
pora-jeziora
rada-biada

•epitety:
chłopiec piękny i młody
sinej Świtezi
gęstej leszczyny

•porównania:
znikła jak lekki powiew wietrzyka
zdrów jak rybka
jej twarz jak róży bladej zawoje.

Utwór pt. "Świtezianka" opowiada historię dwojga zakochanych ludzi, którzy widują się każego wieczora. Młody mężczyzna jest strzelcem,a o dziewczynie podmiot liryczny mówi niewiele,a wręcz nic:


"Młody jest strzelcem w tutejszym borze,
Kto jest dziewczyna?-ja nie wiem."


Młody strzelec obiecywał jej miłość i wierność składał jej miłosne przysięgi i chciał ją poślubić.Dziewczyna nie była pewna stałości jego uczuć:

"Może bym prośby przyjęła twoje;
Ale czy będziesz mnie stały?"

Dziewczyna nie uwierzyła mu i wystawiła go na próbę.W rzeczywistości jest nimfą wodną z jeziora Świteź o czym młodzieniec nie wiedział.Pod tą postacią zamierzała skusić strzelca. Błąkał się on szukając swej ukochanej, ale nagle jego oczy ujrzały piękną nimfę.Będąc namawianym popełnia grzech niewierności w stosunku do swej ukochanej. Zdradzona i zraniona kochanka przepowiada mu karę.Za to co zrobił ma być ukarany śmiercią oraz wiecznym potępieniom:

"Surowa ziemia ciało pochłonie,
Oczy twe żwirem zagasną
A dusza przy tym świadomym drzewie
Niech lat doczeka tysiąca,
Wiecznie piekielne cierpią zarzewie
Nie ma czym zgasić gorąca."

Kara to przemienienie młodzieńca w modrzew stojący nad brzegiem jeziora,który będzie jęczał z żalu i tęsknoty za utraconym szczęściem.