Notatka o Andrzeju Kmicicu głównym bohaterze "Potopu" Sienkiewicza.

1. Główny bohater powieści „Potop” Henryka Sienkiewicza. Postać dynamiczna, zmieniająca swoje poglądy w trakcie trwania akcji powieści.
2. Potomek szlachetnego rodu Kmiciców, zaprzyjaźnionego z Billewiczami.
3. Sławny w całej Rzeczpospolitej żołnierz, chorąży orszański, dowodzący w wojnach własną chorągwią.
4. Po śmierci Herakliusza Billewicza odziedziczył w spadku majątek w Lubiczu. Przyrzeczona została mu Aleksandra Billewiczówna, którą obdarzył wielkim uczuciem.
5. Wyniosła postać w czapce futrzanej na głowie. Młody mężczyzna o dźwięcznym głosie. Miał płową jak żyto, mocno podgoloną czuprynę, smagłą cerę, siwe oczy bystro przed siebie patrzące (jak Ryś – jak powiedziała o nim ciotuchna Oleńki), ciemny wąs i twarz młodą, orlikowatą, a wesołą i junacką. Biła od niego łuna. Jego wygląd zmieniał się drastycznie, gdy opanował go gniew. Twarz jego stawała się blada, na czole osiadały gęste krople potu, ręce drżały konwulsyjnie. Stawał się niespokojny i nieopanowany. „Podniósł się z krzesła to znów usiadł, jak człowiek który walczy ze sobą i przełamuje w sobie wybuch gniewu lub rozpaczy.”
6. „Wielkiej fantazji kawaler choć gorączka okrutny”, „oporu nie znosił i za najmniejszy karał srodze”. Budził w ludziach straach i respekt. Wszyscy brali go na dystans nie chcąc wzbudzić w nim gniewu. Jego imię zasłynęło złowrogo wśród nieprzyjaciół. Wojny przyzwyczaiły go do rolewu i widoku krwi, tak, że jedynie siłą potrafił rozwiązywać konflikty. Cenił sobie ludzi gotowych na wszystko i niepochamowanych, dlatego tacy przeważali w jego kompanii. Był to kawaler twardej ręki, który umiał zapanować nad ludźmi i podporządkować ich sobie co pozwoliło mu zostać genialnym wodzem o wielkim posłuchu, którego podziwioano i który zawsze był gotów stanąc do boju z prawdziwie oddanymi mu ludźmi do walki. Człowiek porywczy, impulsywny, momentami groźny w swej złości. Nie bał się prawa, rozbił to na co miał ochotę i co uznawał za słusznę. Nie cofnął się nawet przed porwaniem ukochanej czy spaleniem całej wsi. Kochał się w wojnach i pojedynkach na śmierć i życie; lubil walczyć z godnymi siebie przeciwnikami.
7. Chrześcijanin, patriota. Oddany sługa zdrajcy Radziwiłła, który podstepnie zmuszony do tej służby przez przysięgę na krucyfiksie nie odważyl się zerwać przyrzeczenia złóżonego przed Bogiem i służył hetmanowi. Stale okłamywany przez księcia Janusza sam zaczął wierzyć że działa dla dobra ojczyzny i zwalczał skutecznie powstańcze chorągwie służące Janowi Kazimierzowi.
8. Ostatecznie po odkryciu zdrady Radziwiłłów zdecydował się na poważny krok – porwanie księcia Bogusława i oddanie go w ręce powstańczych chorągwi oraz przyłączenie się do walczących polaków. Chciał odkupić swoje winy walcząc i wygrywając, niszcząc i zabijając Szwedów. Przybrał wtedy nazwisko Babinicza (wiedział że nikt nie uwierzy w nawrócenie Kmicica i wezmą go za podwójnego zdrajcę, i Szwedów i Polaków). Jednym z największych jego dokonań była obrona klasztoru na Jasnej Górze, jego nocne „wycieczki” i mordy Szwedów oraz prawdziwa patriotyczna postawa w tej bitwie, którą ostatecznie wygrali Polacy wzbudzająć w całym narodze ducha walki. Utowrzył własną chorągiew, złożoną głównie z Tatarów i walczył o wolność Polski. Słóżył równierz u samego Jana Kazimierza, któremu ostatecznie uratował życie poświęcając się w walce ze Szwedami. Wyjawił wtedy swoje prawdziwe nazwisko wzbudzając w królu podziw i zdobywając jego sympatię.
9. Ostatecznie został oczyszczony z zarzutu zdrajcy narodu przez samego króla. Kmicic nie budził już odrazy wobec Polaków lecz znów był uważany za wielkiego żołnierza, bohatera Rzeczpospolitej. Udało mu się równierz dzięki temu zdobyć w końcu serce Oleńki co pozwoliło mu się ustatkować.

Podsumowując, Kmicic jest bohaterem dynamicznym, który w bardzo drastyczny sposób zmienia się w trakcie trwania akcji powieści. Początkowo impulsywny, można powiedzieć niebezpieczny rozrabiaka stojący „ponad prawem”, lubiący chuczne zabawy z kompanią, alkohol, pojedynki na śmierć i życie oraz wojny. Zawsze patriota, który co kolwiek czynił starał się działać na korzyś ojczyźnie nieświadomie przykładając się do jej zguby. Po odkryciu zdrady radziwiłłów radykalnie zmienia się. Walczy ze swoją wybuchowością, zakłada maskę Babinicza ukrywając się przed zemstą generałów Polskich walczy za ojczyznę. Niszczy i mrduje Szwedów, stara się jednak być mniej impulsywnym. Najpierw myśli, poźniej robi. Staje się również skromniejszy i pokorniejszy; pogłębia się jego wiara.
Uważamy, że Kmica należy nazwać zdecydowanie bohaterem pozytywnym, gdyż mimo że na początku służył zdrajcom Rzeczpospolitej, robił to nieumyślnie, będąc manipulowany przez charyzmatycznego Janusza Radziwiłła. O pozytywnym charakterze jego postaci stanowi chęć poprawy, zmiany swego postępowania i walka o wolną Polskę do ostatniej kropli krwi.