Czy w najstarszych utworach świata dostrzegano budującą wartość miłości, czy też uznawano jedynie skuteczność siły i gwałtu?

Najstarsze przekazy ludzkich doświadczeń pełne są okrucieństwa wobec drugiego człowieka, ale ukazana jest także miłość, która w rozumieniu najstarszych dzieł to działać dla dobra drugiego człowieka, być życzliwym i "kochać go jak siebie samego". Opierając się na starożytnych tekstach literackich, postaram się udowodni, że w tamtych czasach dostrzegano miłość jako wartość najwyższą.
Pierwszym z moich argumentów jest postać Penelopy z "Odysei", jako symbol miłości i wierności małżeńskiej. Po wyjeździe Odysa na wojnę trojańską i długim oczekiwaniu na jego powrót Penelopa jest uwodzona przez wielu zalotników, jednak nie ulega ich namowom, strzeże swej moralności i godności. Jest wzorem wiernej żony.
Następnym argumentem jest postawa Antygony, która w konflikcie o władzę wybrała miłość. Antygona mogła ulec Kreonowi, królowi Teb, podporządkowując się prawu, wybrała pochowanie brata Polinejkesa. Złapano ją na przysypywaniu ciała brata ziemią, za co została skazana na śmierć. Braterska miłość Antygony do Polinejkesa zwyciężyła nad władzą Kreona. Tytułowa bohaterka wyraża wielkie oddanie prawom boskim, a nie prawom panującym na ziemi.
Trzecim argumentem jest stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga i osadzenie go w ogrodzie Edenu. Miłość stworzyciela do ludzi była tak ogromna, iż Bóg zapragnął stworzyć nas na swój obraz. Pierwszych ludzi, Adama i Ewę osadził w raju - cudownym ogrodzie, w którym ludzie mieli wszystkiego pod dostatkiem i z wszystkiego mogli korzystać, jednak człowiek nie umiał tego docenić. Ewa zjadła owoc z zakazanego drzewa. Eden jest znakiem ogromnej miłości stworzyciela do ludzi, utworzenie zakątka dla człowieka, w którym będzie miał wszystko.
Czwartym z moich argumentów jest gorąca miłość Demeter, która przezwyciężyła śmierć córki Kory, a więc i śmierć przyrody. Gdy Hades porwał Korę, jej matka wpadła w rozpacz i na jej rozkaz ziemia stała się jałowa: przestała wydawać plony. Jednak Demeter nie poddała się i walczyła o córkę. Odzyskała ją. Jednak co roku Kora odchodzi do świata zmarłych, by wrócić za kilka miesięcy. Wtedy nastaje wiosna, ziemia staje się piękny, wydaje plony. Stan przyrody odzwierciedla uczucia Demeter. Miłość do córki uratowała przyrodę.
Nie wolna też pominąć stworzenia przez Chrystusa religii, której fundamentem jest miłość do bliźniego. Argument ten rozwinę, wykorzystując przypowieść o synu marnotrawnym. Ukazuje ona nieograniczoną miłość ojca do swego syna, mimo, iż syn zostawił ojca i wyjechał, wydając jego majątek. Gdy jednak wydał wszystko i nie miał za co żyć, wrócił do swego ojca, a ten wybaczył mu. Kazał na cześć syna wydać wielkie przyjęcie. Aby przebaczyć, ojciec musiał darzyć swego syna wielką, głęboką miłością i zaufaniem.
Szóstym i jednocześnie ostatnim z moich argumentów jest działalność Prometeusza, która tworzy postęp i dobro człowieka. Prometeusz bez zgody bogów ofiarował ludziom ogień. Dowiedziawszy się o tym, bogowie postanowili srogo ukarać Prometeusza. Został skazany na ciężkie męki, gdyż każdego ranka sępy wyjadały jego wnętrzności. Prometeusz musiał bardzo cierpieć, lecz jest to ból spowodowany głębokim uczuciem - miłością. Prometeusz przekazując ludziom ogień wiedział, że może zostać za ten czyn ukarany, jednak nie zawahał się.
Z podanych wyżej przykładów wynika, że w większości utworach dostrzegano miłość jako wartość najwyższą. Często napotykała na swej drodze trudności, ale pisarze starali się, aby zwyciężyła przeciwność losu. My także powinniśmy doceniać w naszym życiu budującą wartość miłości.