Hobbici.

Hobbici są więksi od liliputów, aczkolwiek mniejsi od krasnoludów. Chociaż nie lubią bez potrzeby się śpieszyć, potrafią poruszać się zwinnie i bezszelestnie. Nieuchwytność swą zawdzięczają jedynie wielopokoleniowej praktyce i bliskości z ziemią. ,,Talent ów jest niedostępny dla istot większych i bardziej niezgrabnych.” Ich wzrost waha się między dwiema a czterema stopami. W czasach które dzieją się ,,Hobbicie” ,,Powiadają jednak, że obecne pokolenia skarlały i że kiedyś byli wyżsi”. ,,Mają czuły słuch i bystry wzrok”. Tą cechą także odznaczają się głównie hobbici.

Hobbici w dawnych czasach byli podzieleni na nieco odmienne od siebie rody:
-Kosmostopcowie byli bardziej ogorzali i wątlejsi od innych, nie nosili bród ani obuwia, mieli małe i chyże dłonie oraz stopy, a najchętniej zamieszkiwali wyżyny i górskie stoki.
-Tęgowie byli masywniejsi i ciężsi, dłonie i stopy mieli większe, a siedliska lubili zakładać na wyżynach i nad rzekami.
-Bladoskórowie mieli (jak nietrudno zgadnąć) jaśniejsze skóry i włosy, byli wyżsi i smuklejsi od pozostałych hobbitów, uwielbiali zaś drzewa i lasy.

Są plemieniem starodawnym. Na początkach hobbici byli wędrowcami którzy szukali jakiegoś dobrego miejsca na zamieszkanie. Wiele z nich odeszło w różne strony i nic o nich nie usłyszano. Jedynym znanym miejscem gdzie żyją jest Włość. Jest to rozległy teren. Który dla ułatwienia został podzielony na ćwiartki(ćwiartka: północna, południowa, wschodnia i zachodnia. Hobbici z Włości z pokolenia na pokolenie coraz bardziej bali się wody. W końcu doszło do tego że żaden hobbit nie byłby skory wejść na łódkę, gdyż najpewniej się utopi. Najprawdopodobniej dla tego że żaden hobbit nie potrafił pływać.

Hobbici nie mają kontaktów z innymi rasami. Jedyny sławny Bilbo Bagins(w innym tłumaczeniu Bilbo Bagosz) który wyruszył na przygodę z krasnoludami. W odległe miejsca gdzie żaden hobbit nawet nie myśli aby się zapuścić. Poznał tam rozległe rasy takie jak: piękne elfy, krasnoludy mistrzowie kopalni, mądrzy ludzie, waleczne orły czy gadające drozdy. Bilbo po wyprawie dalej utrzymywał kontakty z tymi rasami. Chociaż inni z rasy uznawali go jako świra. Bilbo musiał także stawić czoło: krwiożerczym pająkom, wielkim trolom, podstępnym goblinom, wygłodniałemu hobbitowi zmienionego przez pierścień w potwora oraz smokowi siejącym spustoszenie.

Bilbo znalazł też pierścień, był to niezwykły lecz zabójczy dar. Pan Baggins odkrył że ów klejnot zapewnia niewidzialność oraz nieśmiertelność. Uznał że to rzecz najlepsza na świecie. Jednak nie znał mrocznej prawdy gdy go używał. Pierścień powoli zaczął go opanowywać. W końcu doszło do tego że nie mógł się bez niego obejść. Przez przymus jego przyjaciela Gandalfa (potężnego maga) z dużymi oporami zostawił go dla swojego potomka Froda.

Hobbici stracili z wiekami swoją sposobność do walki. Oręż którego użyto dawno w wojnie pod Włością dano albo na ozdobę przy kominku albo do maszoleum. Maszoleum to jest takie muzeum hobbickie, gdyż u hobbitów każdy staroć który żal wyrzucić nazywany jest ,,maszomem”. Odmienne ta rasa ma zwyczaje od naszych. Każdy z nich lubi obdarowywać innych drobnymi podarkami. Na urodziny to gospodarz obdarowywał gości skromnymi symbolicznymi podarkami.

Niepodobna nie wspominać tutaj o innym prastarym zwyczaju hobbistów ,,Poprzez fajki gliniane lub drewniane wchłaniali i wdychali dym z palących liści rośliny, którą zwali zielem fajkowym lub po prostu liściem, a która najpewniej stanowiła odmianę Nicotiana.”