"Przygody Tomka Sawyera" charakterystyka tytułowego bohatera.

Bardzo polubiłem Tomka Sawyera. Mimo że akcja powieści "Przygody Tomka Sawyera" rozgrywa się ponad sto lat temu w miasteczku Saint Petersburg w Ameryce, postać Tomka jest mi bliska.

Tomek to chłopiec w moim wieku. Był sierotą. Wychowywał się z kuzynem Sidem i Mary u cioci Polly. Tomek nie znosił mycia i eleganckiego ubrania. Zazwyczaj biegał boso i rozczochrany. Ubranie z reguły miał podarte, mimo wysiłków ciotki zmierzających do utrzymania garderoby Tomka w porządku.

Bardzo źle się uczył, a przecież został obdarzony bystrym umysłem, fantazją i inteligencją. Ale te cechy swego umysłu wykorzystywał do płatania figli. O jego zdolnościach najlepiej świadczy to, jak poradził sobie z malowaniem płotu. Przedstawił swoim kolegom tę czynność jako tak interesującą i odpowiedzialną, że malowali płot za niego. Uważali to za zaszczyt. W szkole się nudził, uciekał na wagary.

Z natury był wrażliwym chłopcem, o złotym sercu i gorącej głowie. Bardzo porywczy, najpierw działał, potem myślał. Żądza przygód w połączeniu z nadzwyczajną energią Tomka powodowały, że jego zachowanie nie podobało się dorosłym. Poszedł na cmentarz, uciekł z domu, palił papierosy i klął. Nie można mu jednak odmówić szlachetności w postępowaniu. Kiedy Becky podarła książkę, wziął na siebie jej winę i karę. Był odważny. Zeznawał w sądzie przeciwko Indianinowi Joe, chociaż w ten sposób narażał się na niebezpieczeństwo. Gdy zabłądzili w grotach, dzielnie opiekował się Becky.

Nie uznawał żadnego przymusu. Robił wtedy na przekór i miał kłopoty z wywiązywaniem się z obowiązków.
Tomek jest bardzo podobny do nas. Ciekawy świata, wszystkiego chce spróbować. Może nie jest wzorem do naśladowania, ale z pewnością jest sympatycznym chłopcem. Mógłbym się z nim zaprzyjaźnić.