Rozprawka z charakterystyką - Alek (Kamienie na szaniec)

„Kamienie na szaniec” to powieść Aleksandra Kamińskiego o ideałach braterstwa i służby, o ludziach wytrwałych, odważnych, oddanych swej ojczyźnie. Głównymi bohaterami są Alek, Zośka i Rudy. Moje zainteresowanie najbardziej wzbudził ten pierwszy. Ta postać może imponować współczesnym.
Aleksy Dawidowski był wysokim, szczupłym, o niebieskich oczach i płowej czuprynie dziewiętnastolatkiem. Uczęszczał do jednej z najlepszych szkół w mieście. Należał również do drużyny harcerskiej „Buki”, gdzie był ceniony i bardzo lubiany przez kolegów. Dzięki harcerstwu uczył się „chłodnego panowania nad sobą w chwilach ważnych”. Kiedy sytuacja tego wymagała, stawał się opanowany i skupiony.
Alek był niezwykle mocno związany z rodziną. Po aresztowaniu ojca złożył obietnicę, że do czasu uwolnienia Dawidowskiego nie będzie jadł słodyczy. Danego słowa dotrzymał do dnia, w którym dowiedział się, że ojciec został rozstrzelany. Można było na niego liczyć, gdyż nie rzucał słów na wiatr.
Wojna sprawiła, że Alek stał się jednym z najodważniejszych ludzi w Warszawie. Wyróżnił się odwagą i bohaterstwem w akcji pod Arsenałem, kiedy to ranny, umożliwił ucieczkę kolegom. W samodzielnej akcji zdjął niemiecką tablicę z pomnika Mikołaja Kopernika. Brał udział w operacji odbicia „Rudego”, dowodząc sekcją „granaty”.
Młody Dawidowski był bardzo skromny. Nie lubił mówić o swych dokonaniach. Gdy ktoś inny wspomniał o jego wyczynach wprawiało go to wręcz w zakłopotanie. Wolał odejść i unikać tego typu rozmów. Sprawiało mu to wręcz psychiczną przykrość.
Można go nazwać optymistą. Umierał z uśmiechem na twarzy, nie bojąc się śmierci, ponieważ miał świadomość, że dokonał wielu rzeczy i nie zmarnował swojego życia. Radość sprawiała mu myśl, że on też w końcu umiera. Tyle cierpieli inni i nareszcie jego dotknęło to samo.
Młodzieniec ten wyróżniał się niespokojną naturą. Emocjonalnie angażował się w każdy czyn i każdy problem. Szczery, uczynny, miły i uprzejmy. Nieustannie pragnął doskonalić swój charakter . Drugiego człowieka darzył szacunkiem. Był osobą niesamowicie oddaną swojemu krajowi. W każdy możliwy sposób starał się ochronić rodaków przed cierpieniem. Ta postać bez wątpienia może imponować współczesnym.