W wypracowaniu "Dwa spojrzenia na Paryż" wykorzystaj wnioski wynikające z porównania prezentowanych opisów.

Mamy do czynienia z zestawieniem dwóch fragmentów traktujących o wizerunku Paryża, miasta, które od zarania dziejów inspirowało artystów. Jesteśmy w stanie dostrzec element wspólne, ale także różnice między owymi tekstami. Pierwszy z nich to „Lalka” autorstwa pozytywisty Bolesława Prusa, a drugi, w tym wypadku powieść modernistyczna Stefana Żeromskiego, jednego z najbardziej cenionych pisarzy Młodej Polski o tytule „Ludzie Bezdomni” . Stolica Francji to swoiste centrum kultury i elit europejskich, być może właśnie z tego powodu, bez względu na epokę zaprasza twórców do swych kręgów darząc ich przeogromnym pięknem, pod każdą postacią.

Bohaterem pierwszego utworu jest Stanisław Wokulski, kupiec stawiający nieszczęśliwą miłość do Izabeli Łęckiej ponad wszystko i wszystkich. Każdego jego działanie miało prowadzić do tego, by wkupić się w łaski owej panny. Jego starania poszły na marne, ujawnił się w tej kwestii determinizm, gdyż bohater uwięziony był przez swojego pochodzenie, niepozwalające mu „wkraść” się do elit ówczesnej Polski. Wyjeżdża do Paryża mając nadzieję, że uda mu się uciec od pochłaniających go problemów, chce oddać się w pełni nauce. Judym to postać z powieści Żeromskiego, która tak jak Wokulski „ucieka” do Paryża, tyle, że z trochę innych powodów, odbywa tam też praktykę. Brak mu zrozumienia ze strony innych lekarzy, sam dąży do swoich szczytnych celów ponosząc przy tym klęskę i odrzucając miłość Joanny. Bohaterowie postrzegają świat na dwa zupełnie różnorodne sposoby, a spowodowane jest to epoką w jakiej żyli, a dokładniej w jakim czasie tworzyli Prus i Żeromski. Skutkiem tego jest także odbiór pewnych obrazów, zachowań i czynów. Zdecydowanie inaczej podchodzą oni do życia i całego otoczenia, kierują się zdecydowanie innymi wartościami. Wokulskiego onieśmiela architektura i ogrom cywilizacji, poświęca temu dużo czasu, zwiedza coraz to nowe miejsca z przewodnika, wielu wrażeń dostarczają mu także wycieczki ze swoim kompanem, który oprowadza go po miejscach „mniej znanych”. Natomiast Judym zdecydowanie więcej czasu poświęca na podziwianie tamtejszej przyrody, zatrzymuje się przed każdym godnym obejrzenia darem natury i pogrąża się w jego pięknie. Obaj zwiedzali te same miejsca, jednak „podchodzili” do nich zupełnie inaczej. Bohater „Lalki” żyje w ciągłym pośpiechu, nie ma na nic czasu, a przy każdym ważniejszym punkcie miasta zatrzymuje się tylko na chwilę. Nie dostrzega on wyjątkowości tego miasta, wszystko go nudzi, mało co go interesuje. W opisach dominuje realizm, poszerzony o różnego rodzaju porównania i epitety mające na celu poszerzenie naszej wyobraźni i pokazaniu tego co i jak widzi bohater. Judym w przeciwieństwie do Wokulskiego zna lepiej Paryż, przebywa tutaj dłużej, ale niestety każdego dnia męczy go przytłaczający wygląd zajmowanej przez niego kawalerki. Tak jak u Prusa odnajdujemy i u Żeromskiego liczne epitety i porównania, a autor poszczycił się nawet o umieszczenie wyrazów dźwiękonaśladowczych, oddających tamtejszy klimat. Ważne jest także, iż w przeciwieństwie do poprzednika posługuje się naturalizmem w opisie.

Reasumując, przedstawione opisy Paryża różnią się diametralnie, między innymi ze względu na różne kierunki artystyczne, które kierowały pisarzami, a także zupełnie inną kreację bohatera. Główne postacie przedstawione są na zasadzie kontrastu, nie pasują do siebie w żaden sposób. Oddziela ich wszystko, począwszy od upodobań, a skończywszy na osobowości i podejściu do świata. Z czystym sumieniem stwierdzić można, iż w dzisiejszym świecie pozytywista i modernista nie porozumieliby się w żadnej kwestii.