Zaraza
Zarażenie jako powód izolacji i samotności
Inny aspekt epidemii to odosobnienie, izolacja i napiętnowanie zarażonych oraz nietolerancja wobec nich. Trędowaci przedstawieni w historii o Tristanie i Izoldzie stanowią odrębną grupę, która nie budzi sympatii otoczenia. Są napiętnowani przez społeczeństwo i z tego względu zachowują się bez żadnych zahamowań – zapewne przekonani, że nic ich dobrego i tak już ich w życiu nie czeka. W Dżumie Alberta Camusa całe miasto Oran zostaje całkowicie odcięte od świata, nikt nie może z niego wyjechać,...
Epidemia – czas nietolerancji i zbrodni
W ekstremalnej sytuacji wielu bohaterów daje z siebie więcej niż normalnie mogliby dać. Np. Raymond Rambert, dziennikarz, przybysz z Paryża, początkowo marzący o ucieczce z Oranu, ostatecznie przezwycięża egoizm i pozostaje w mieście, by ratować tych, z którymi od niedawna dzieli dramatyczny los. W ludziach uruchamiają się pokłady aktywności, współczucia i poświęcenia, doktor Rieux pociąga za sobą innych. Jednak w niektórych epidemia budzi niskie instynkty, np. zbrodniarz Cottard cieszy...
Epidemia jest godziną próby
Epidemia jest godziną próby dla tych, którzy tracą najbliższych i dla tych,którzy na co dzień stykają się ze śmiercią. Jest to np. wielkie wyzwanie dla duszpasterza, ojca Paneloux z Dżumy , który musi w obliczu zarazy służyć przerażonym wiernym i nadal wierzyć w Boga. Zwycięsko z tej próby wychodzi „święty bez Boga” ateista Jean Tarrou, który pomaga doktorowi Rieux organizować ochotnicze oddziały sanitarne. Zdaje egzamin z człowieczeństwa także sam lekarz, będący motorem wszelkich działań...
Kara za grzechy czy ekstremalne doświadczenie?
W balladzie o Alpuharze zarażenie staje się niejako karą dla wroga. Wielu bohaterów (np. ojciec Paneloux z Dżumy ) odczytuje epidemię jako karę za grzechy zesłaną przez Boga... Gorzej, jeśli w zakażonych miastach próbuje się szukać winnych epidemii, największych grzeszników. To już wstęp do samosądów i okazja do wykazania się nietolerancją. Sytuacja taka przedstawiona zostaje w Mszy za miasto Arras Andrzeja Szczypiorskiego. Nie wszyscy widzą w epidemii karę za winy, np. doktor Rieux z...
Epidemia jako pretekst do snucia opowieści
Jeszcze inni opuszczają miasto i spędzają czas na pod florenckiej wsi, licząc na to, że unikną śmierci. To właśnie ich przymusowy wyjazd, ucieczka na prowincję, odosobnienie i spotkanie stały się okazją do snucia opowieści, często nieprzyzwoitych, pikantnych, dotyczących miłości. W historiach ludzi, którzy niejako cudem uniknęli śmierci, odnajdziemy niezwykły apetyt na życie, głód wrażeń typowy dla tych, którzy nieoczekiwanie poznali wartość życia. Dotyczące trędowatych mity i legendy także...
Epidemia jako morze cierpienia
Wieża jest studium przerażającej samotności cierpiącego człowieka skazanego na oszpecenie, wyniszczenie, bezsenność i bardz o powolną śmierć. Lebbroso przyjmuje swój los godnie i dzielnie. Jest bardzo wyrozumiały, pozbawiony egoizmu, dba o to, by nie szokować siostry ani dzieci swym odrażającym widokiem, stara się nie zarazić obcych. Podczas chwilowego załamania, kiedy ogarnia go chęć popełnienia samobójstwa, pomaga mu Pismo Święte , wspomnienie siostry i pozostawiony przez zmarłą...
Zarażenie – aktem zemsty na wrogu
Inny aspekt epidemii eksponuje Adam Mickiewicz w Konradzie Wallenrodzie .W Balladzie Alpuhara pojawia się motyw zemsty na wrogach, dokonanej poprzez zarażenie ich dżumą. Podstępny Almanzor zaraża zwycięskich Hiszpanów poprzez pozornie braterskie, pojednawcze gesty (pocałunki przenoszą zarazę!). Umiera na oczach wrogów w straszliwych męczarniach, pokazując im, jak sami będą cierpieć w chwili śmierci. Jego postawa okazuje się skuteczna – mimo że sam ginie, doprowadza też wrogów do klęski....
Dżuma jako metafora
Zarazę można też traktować jako metaforę szerszych zjawisk. Np. dżumę z powieści Alberta Camusa odczytano, chyba zgodnie z intencjami autora, jako metaforę totalitaryzmu, wszelkiego zła i zagrożenia. Uprawnia do tego już motto powieści, słowa Daniela Defoe: „Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny, jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście,poprzez coś innego, co nie istnieje”. Warto zwrócić uwagę także na taki cytat: „(...) bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie...
Epidemia, zaraza
„Patrzcie, o giaury! jam siny, blady, Zgadnijcie, czyim ja posłem? Jam was oszukał, wracam z Grenady, Ja wam zarazę przyniosłem. Pocałowaniem wszczepiłem w duszę Jad, co was będzie pożerać, Pójdźcie i patrzcie na me katusze, Wy tak musicie umierać”. (Adam Mickiewicz, Konrad Wallenrod ) (...) w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa,tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji,klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza...
Miasto w czasie epidemii
Na uwagę zasługują też literackie kreacje miast nawiedzonych epidemią. Jedną z takich przerażających wizji odnajdziemy w Dekameronie Boccaccia (zaraza w XIV-wiecznej Florencji). Współczesnym obrazem epidemii jest Dżuma Alberta Camusa. Miasto Oran zostaje zamknięte i odcięte od świata. Szaleje w nim dżuma – śmiertelna choroba zakaźna, dla pisarza zapewne także symbol wszelkiego zła, może totalitaryzmu. W takim mieście w obliczu zarazy odwrócone zostają wartości: zbrodniarz przestaje być...
Epidemia burzy normalny bieg zdarzeń
... odmienia życiorysy ludzi. Tak dzieje się np. w Dżumie Alberta Camusa, której bohaterowie nagle zostają odcięci od świata i postawieni wobec nowych wyzwań. Ulega przewartościowaniu ich dotychczasowy sposób myślenia: od tej pory najistotniejsze jest odnalezienie się w świecie zaatakowanym przez chorobę. Normalny porządek zostaje też zaburzony podczas epidemii dżumy w Londynie 1665 roku, opisanej w Dzienniku roku zarazy Daniela Defoe. Straszliwa epidemia paraliżuje i dezorganizuje...
Wędrówki czarnej śmierci - dżuma
W weneckim archiwum znajduje się niezwykły dokument: Wenecja, 7 sierpnia 1348r: „Uchwałą Wielkiej Rady Republiki Wenecji zabrania się od zaraz do noszenia odzieży żałobnej. Burza się skończyła, nadszedł czas radości i szczęśliwości”. Cóż to za...
Uruchom Swoją Wyobraźnię - Leżę na łące i wypełniam swoją głowę myślami...
Leże sobie na łące i patrzę na przesuwające się chmury. Wypełniam swoją głowę myślami... Pytanie "dlaczego". Przychodzi. Znikąd, tak ot, pojawia się i bezczelnie istnieje. Domaga się odpowiedzi. Nie można jednak go zlikwidować zbywając niczym,...
„Aby istnieć, człowiek musi się buntować” A. Camus. Zastanów się na źródłami i sensem buntu wybranych bohaterów literackich, oceń ich postawę.
KONSPEKT „Aby istnieć, człowiek musi się buntować” A. Camus. Zastanów się na źródłami i sensem buntu wybranych bohaterów literackich, oceń ich postawę. 1. WSTĘP a) Wyjaśnienie definicji buntu: Bunt – sprzeciw, protest, spontaniczne...
"Człowiek człowiekowi wilkiem"
„ ... Człowiek człowiekowi wilkiem” Lecz ty nie daj się zwilczyć... Czasy w których obecnie żyjemy to dość dziwny, trudny i specyficzny okres - schyłek drugiego tysiąclecia. Szczególnie ostatnie kilkadziesiąt lat, ostatni wiek to...
“Człowiek nosi w sobie większego do siebie” Rozważ tą myśl, wykorzystując znane ci utwory XX wieku. Konspekt
I.WSTĘP: 1. Antoine de Saint Exupery w jednym zdaniu wyraził całą prawdę o ludzkim wnętrzu. 2. Najważniejsze jest nasze wnętrze, bo tam znajduje się to, co dla nas najcenniejsze, co może być dla nas prawdziwym szczęściem. 3. Człowiek może...
"Każdy nosi w sobie dżumę, bowiem nikt na świecie nie jest od niej wolny" - uczyń te słowa mottem literatury wojny i okupacji.
Literatura wojny i okupacji poruszała przede wszystkim problem wojny. Każdy autor piszący w tym okresie , czy chciał , czy nie , musiał choć trochę pisać na ten temat. I tak właśnie czynili twórcy tacy jak: Zofia...
Czy człowiek może być mocniejszy od dżumy?
Czy człowiek może być mocniejszy od dżumy? Pytanie, czy człowiek może być mocniejszy od dżumy, jest stare jak człowiek i dżuma. I to nie ta, którą znają pod specjalistyczną, łacińską nazwą medycy, ale dżuma sumienia i woli, choroba najgorsza z...
Czy doktor Rieux może być autorytetem dla współczesnej młodzieży?
Autorytet to uznanie, prestiż osób, grup i instytucji społecznych oparte na cenionych w danym społeczeństwie wartościach. Czy w obecnych, nowoczesnych czasach postępu technicznego jest miejsce na uznanie skromnego człowieka, który...
Totalizm czasów wojny i okupacji
Człowiek współczesny poszukuje nowych dróg, nowych wartości, wzorów i postaw, które wskażą mu jak postępować, jak żyć. Jest słaby, mały, bezradny i zagubiony. Ma ambitne plany i dążenia, ale trudno jest mu je zrealizować. Rzeczywistość, która...
Obraz społeczeństwa Oranu w obliczu epidemii dżumy
Powieść „Dżuma” Alberta Camusa, ma w sobie wiele ukrytych znaczeń. Jej fenomenem są ukryte przedstawienia różnych sytuacji, postaci, czy ludzkich zachowań. Człowiek jest „czymś” indywidualną. W żaden sposób nie możemy być pewni czyjejś reakcji...
Pesymistyczna wizja ludzkiej kondycji jest właściwa XX wiekowi”. Ustosunkuj się do opinii Czesława Miłosza, poszukując argumentów w literaturze XX wieku.
Wszyscy doskonale wiemy, co przyczyniło się do upadku ludzkości. Brak tolerancji i nienawiść doprowadziły do ciągłych wojen i zbrodni. Wojny były prowadzone od bardzo dawna, ale dopiero wiek XX przyniósł ludziom tak wiele nieszczęścia. Pierwsza...
Z wizytą w zadżumionym mieście.
W dzisiejszych czasach, gdy nosimy na swych barkach brzemię dwudziestu wieków, trudno jest artystom stworzyć coś oryginalnego i ciekawego. Często, nierzadko nieświadomie, powielają wykorzystane już wzorce, nie wnosząc do literatury nic nowego....
Wszędzie dobrze ale w domu najlepiej
Czy w XIX w. to powiedzenie jest nadal aktualne? Myślę, że z powodu tego, że żyjemy w innym przedziale czasowym trochę inaczej go interpretujemy. Poglądy, wartości i moda, także się zmieniają z biegiem lat. Czym jest dom? Może to być dom jako...
Ważne aspekty poruszane w "Dżumie" Alberta Camusa
1. ORAN (symbol reifikacji) - miasto nijakie, pozbawione rośliności, każde i żadne zarazem, pełne banalnych ludzi, bez przeczucia klęski. Miasto portowe zwrócone tyłem do morza o absurdalnym planie zabudowy- nie jest otwarte na świat, przepływ...
Motyw śmierci
Jak powszechnie wiadomo śmierć towarzyszy człowiekowi od początku jego istnienia, zawsze odbierana jako coś negatywnego, powodującego cierpienie. Chrześcijaństwo traktuje ją jako „ianua vitae” (wrota życia), ucieczkę od ziemskiego cierpienia i...
Scharakteryzuj postawę Tarrou, bohatera powieści Alberta Camusa ,,Dżuma", na podstawie przytoczonego fragmentu i całego utworu.
W podanym fragmencie Jean Tarrou, bohater powieści Alberta Camusa „Dżuma” zwraca się do doktora Bernarda Rieux. Losy obu bohaterów splotły się w Oranie, mieście na wybrzeżu algierskim, na które na w latach 40-tych XX wieku spadła epidemia dżumy....
"Dżuma" - notatki
Kształt artystyczny 1. Parabolizm (jak w bajce) fabuły fabuła tylko pretekstem: miasto średnie, zwykły nadmorski port ubierają się, zachowują po europejsku Oran jest typowy akcja poza czasem historycznym autor napomyka jedynie o zmienności pór...
Dżuma - Camus
Czas akcji i przebieg wydarzeń: Akcja powieści A. Camusa, wydanej w 1947 r., toczy się w Oranie w 194... roku. Jest to wymowna data, wskazuje na lata 40., lecz nie ukonkretnia czasu, nadaje powieści wydźwięk uniwersalny. Na miasto...
Najstarsze zabytki języka polskiego. Pojęcia i utwory literackie.
Kronika polska Anonima tzw. Galla Kronika powstała najprawdopodobniej w latach 1113-1117 na dworze Bolesława Krzywoustego. Najstarsza zachowana kopia pochodzi jednak dopiero z XIV wieku. Kronika została napisana po łacinie. Jej autorem był mnich...
