Kazimierz Przerwa Tetmajer Koniec XIX wieku
Nastroje dekadenckie i próby ich przezwyciężenia w poznanych utworach poetyckich.
Dekadentyzm(termin oznaczający schyłek, upadek) był kierunkiem w literaturze epoki Młodej Polski, czerpał on wiele z pesymistycznej filozofii Schopenhauera. Nurt ten charakteryzował się wyrażaniem poczucia niemocy, bezsensu i beznadziejności...
Postawy dekadenckie na podstawie wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Nie wierzę w nic" oraz "Hymn do Nirwany".
Koniec wieku młodzi poeci przezywali boleśnie i dramatycznie, ponieważ nie wierzyli tak jak ich poprzednicy w siłę nauki i wiary. Racjonalizm i empiryzm zostały zastąpione przez irracjonalizm i
Nastroje dekadenckiego zwątpienia, upadku wartości, poszukiwania celu i sensu życia w literaturze i sztuce przełomu wieków XIX/XX i XX/XXI
"Albatros". Chcąc dobitnie przedstawić dekadenckie nastroje , Baudlelaire ukazuje brzydotę i śmierć. W utworze "Padlina" nie szczędzi drastycznych szczegółów, takich jak "brzuch pełen zgnilizny" i "zastępy
Dekadenckie warianty mitologii antycznej, na podstawie wierszy Kazimierz Przerwy-Tetmajera: „Prometeusz” i „Westalka do Apollina”.
”. Zarówno „Prometeusz”, jak i „Westalka do Apollina” zostały wydane w ostatnim dziesięcioleciu XIX wieku, kiedy nastroje dekadenckie eksponujące pesymizm, były szczególnie silne. Nie dziwi więc
Nastroje młodopolskie w poezji tego okresu.
Przełom wieku na zachodzie Europy przyniósł nastroje zagrożenia, niepokoju i pesymizmu. Młode pokolenie końca wieku XIX czuło się zawiedzione. Ideały poprzedniej epoki doprowadziły do przerostu w
Stanisław Lem i jego dekadenckie wątpliwości
? Merytoryczna konfrontacja z książką „Tajemnica Chińskiego pokoju”, wszelkie próby kwestionowania futurodialektyki zawartej w tej lekturze, byłyby działaniem wysoce nietaktownym z mojej strony, prezentowałyby