Chwała
chwała
1. ‘powszechne uznanie, sława’; 2. ‘chluba, zaszczyt, honor’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *chvala – powiązanego z czasownikiem chwalić, trudno jednak ustalić kierunek rozwoju; dalsze pochodzenie niejasne; w XIV--XV w. słowo występowało w formach fała, chała, chwała
W wyścigu po sławę i... nieśmiertelność
Zdawali sobie sprawę z wagi swych dzieł Horacy czy Jan Kochanowski. „Nie wszystek umrę”, „Będę wciąż młody” – sugerował Horacy w najsłynniejszej swej pieśni ( Exegi monumentum... ), a Jan z Czarnolasu parafrazował te słowa: „nie umrę ani mię czarnymi/Styks niewesoła zamknie odnogami swymi” (Pieśń XXIV) i prosił Muzy: „...niech ze mną za raz me rymy nie giną,/Ale kiedy ja umrę, ony niecha j słyną” ( Ku Muzom ). Twórczość poetycka miała więc dawać laury i rozgłos za życia („O mnie Moskwa i...
Cierpienie i zło, które jednych odrzucało od Boga, a innych przynaglało do wpadnięcia w jego ramiona
Warunkiem osiągnięcia szczęścia, jest bowiem ból i cierpienie. Tylko dzięki niemu mamy okazję dostąpić późniejszej chwały. Bez niego nie jesteśmy w stanie osiągnąć dojrzałości, której wielu z nas potrzeba. Duża część ludzi nie wie co to prawdziwe...
Swoiste cechy oświeceniowej poezji religijnej
Druga połowa wieku XVIII stanowi w dziejach Polski okres obfitujący w wydarzenia niezwykle dramatyczne. Były to bowiem czasy wielkich przeobrażeń gospodarczych, społecznych, politycznych i kulturalnych, które jednak nie uchroniły kraju przed...
Franciszek Karpiński „Pieśń o Narodzeniu Pańskim”.
„Pieśń o Narodzeniu Pańskim” zawiera w sobie ciekawe związki wyrazowe, które można wyjaśnić w następujący sposób: fakt narodzin Jezusa Zbawiciela sprawił, iż „moc struchlała”- czyli coś, co było silne przestraszyło się, znieruchomiało; „ogień...