Cechy romantyczne Pana Tadeusza
Skomentuj opinię Ireneusza Opackiego o Panu Tadeuszu (esej)
Niezwykła jest ta naprawdę polska romantyczna epopeja (…). Taka radosna i taka gorzka. Taka jasna i taka bezlitośnie rozpaczliwa. Tak łagodnie rozmarzona – i tak okrutnie prawdomówna. Przez znawców Pan Tadeusz jest uważany za największe dzieło...
"Pan Tadeusz" jako epopeja narodowa
Pan Tadeusz jest epopeją nowożytną, jest to utwór epicki, wielowątkowy, wierszowany, którego tematem są dzieje postaci historycznych bądź legendarnych, ukazanych na tle ważnych, przełomowych wydarzeń dziejowych istotnych dla danej społeczności....
Strach jest pamięcią o morderstwach, które były i lękiem przed koniecznością nowej zbrodni. Skomentuj tę opinię o Makbecie.
Kilka dni temu doszła mnie wieść o tragicznej śmierci mojego przyjaciela Makbeta i jego żony. Wprost nie mogę w to uwierzyć. Znałam go od dawna. Nasze rodziny przyjaźniły się i my również. Przez
Strach jest pamięcią o morderstwach, które były i lękiem przed koniecznością nowej zbrodni. Skomentuj tę opinię o Makbecie.
Kilka dni temu doszła mnie wieść o tragicznej śmierci mojego przyjaciela Makbeta i jego żony. Wprost nie mogę w to uwierzyć. Znałam go od dawna. Nasze rodziny przyjaźniły się i my również. Przez
"Jest się takim jak myślą ludzie nie jak myślimy o sobie my". Skomentuj te słowa odwołując się do dziejów Zenona Ziembiewicza bohatera ‘Granicy’
- stąd wiele sprzecznych opinii. Rezultatem jest konkluzja zamieszczona przez Nałkowską w wypowiedzi Zenona: "Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my; jest się takim jak miejsce, w
Skomentuj wypowiedź jednego z rodziców: „Aby wychowywać nie wystarczy mieć rację. Trzeba kochać”
dla nich przykładem i wzorem do naśladowania i choć czasami nie potrafią okazać im swojej miłości, to tak naprawdę w głębi serca bardzo mocno ich kochają i liczą na ich pomoc. Nie chodzi tu o to, aby
„Są utwory dawno temu napisane, lepiej odpowiadające naszym oczekiwaniom niż utwory świeżej daty”. Skomentuj tę opinię na wybranych przykładach
ilustrujący tę opinię przywołać można ostatni wers satyry pt. „Pijaństwo”. Wysłuchawszy z pokorą wywodu o pożytkach trzeźwości, bohater żegna się słowami: „Bądź zdrów! Gdzież idziesz? Napiję się wódki