1. ‘kobieta, zwłaszcza zamężna’; 2. stpol. także ‘żona syna, synowa; żona brata’; 3. również ‘służąca, gospodyni’ (XVI w.).
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. nevěsta ‘panna na wydaniu; narzeczona; panna młoda; synowa’, ros. nevesta ‘ts.’, sch. nevjesta ‘ts.’) < psłow. *nevěsta ‘dziewczyna wprowadzona do rodu jako żona któregoś z członków rodu; panna młoda, narzeczona; młoda mężatka, synowa, bratowa’; podstawą pie. *neuoid-tā ‘nieznana (rodzinie pana młodego)’.
Pierwotna postać
W stpol. stosowano również formę niewiesta.
Źródło
I świekry, i niewiestki jadają pospołu.
Szymon Szymonowic (1558-1629)
I każdać niewieścia twarz nie możeć być ona tako uboga.
Kazania gnieźnieńskie, koniec XIV w.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Niewiasta