mieszkać

1. ‘przebywać gdzieś stale lub czasowo; żyć, zajmować lokal’;2. stpol. ‘trwać w czymś, robić coś bez przerwy’, ‘zwlekać, ociągać się’ (dziś przestarzale nie mieszkać ‘nie zwlekać’); od XIV w.; płnsłow. (por. np. czes. meškat ‘ociągać się, guzdrać się; przebywać gdzieś’, słowac. meškať ‘spóźniać się, zwlekać; zatrzymywać się, być gdzieś’) < psłow. *mešьkati ‘zatrzymywać się gdzieś, wstrzymywać, opóźniać (się)’ pochodzącego od psłow. *měšati; pierwotnie ‘długo lub po trochu mieszać coś, wyrabiać, zajmować się czymś wymagającym wytrwałości’ > ‘robić coś długo, bez przerwy, zatrzymywać się przy jakiejś czynności, przebywać długo, stale przy czymś’ > ‘robić coś powoli, zwlekać’