1. ucho, uszy ‘narząd słuchu’; 2. ucho, ucha ‘uchwyt, np. przy garnku, kształtem przypominający ludzkie ucho’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. ucho, liczba mnoga uli ‘ucho’, ucho, liczba mnoga ucha ‘uchwyt’, ros. úcho, liczba mnoga úši ‘ucho; nausznik’) < psłow. *ucho, *ušese; *uši, *ušesa ‘narząd słuchu, ucho’ – odpowiedniki w lit. ausis, łot. auss, goc. auso oraz łac. auris ‘uszy’; podstawą jest pie. *áusos, w dopełniaczu *áuseses / *áusesos ‘ucho’.
Źródło
Dlatego mamy dwie uszy, abyśmy więcej słuchali, niźli mówili.
Szymon Budny (ok. 1536-ok. 1596)
Póty dzban wodę nosi, póki mu się ucho nie urwie.
przysłowie polskie
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
uszko
w liczbie mnogiej uszka – zdrobnienie; także w znaczeniu ‘pierożki nadziewane mięsem, grzybami, przypominające kształtem ucho zwierzęce’.
poleca
b/d
Podobne teksty: