‘zakład przemysłowy przetapiający rudy w metale lub produkujący szkło’.
‘zakład przemysłowy przetapiający rudy w metale lub produkujący szkło’.
Od XIV w.; zapożyczenie ze śrniem. hütte ‘chata, buda; huta’ (dziś niem. Hütte ‘chata, chałupa; schronisko; huta’); por. też czes. hut’ ‘ts.’ i słowac. huta ‘ts.’
W XVI w. występowała także forma uta.
Źródło
Ferramentarius, ten który żelazo czyni, hutarz, hutnik.
Łacińsko-polski słownik Jana Mączyńskiego, 1564 r.
– od XVI w.; wcześniej i równolegle forma hutarz
‘palić się mocno, jak w hucie (o drzewie)’; postać gwarowa.