Artystka niespełniona

Szaleje z miłości także bohaterka Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego– małżonka hrabiego Henryka, Poety. Opuszczona przez męża dla tajemniczej Dziewicy – trupiej zjawy, symbolizującej poezję, kobieta nie może pogodzić się z tym, że Henryk odszedł, zostawiając ją samą z dzieckiem. Przyczyn tragedii upatruje Żona w tym, iż sama nie jest artystką. Marzy o tym i w chwili chrztu życzy synkowi Orciowi, by był poetą i nie został odrzucony przez ojca.Jej życzenie okazuje się przekleństwem, losy dziecka, kochanego przez ojca,zakończą się bowiem tragicznie w okopach Świętej Trójcy. Sama Żona umieszczona zostanie w domu dla obłąkanych. Wyobrażać tam sobie będzie, że jest poetą. W czasie odwiedzin Hrabiego umrze.
Niekiedy samo artystyczne niespełnienie, nie tylko zawiedziona miłość, bywa powodem szaleństwa. Wydaje się, że ujścia dla swej artystycznej energii nie może znaleźć bohaterka Wesela Stanisława Wyspiańskiego, Rachela, Żydówka z Bronowic. Urzeczona czarem weselnej nocy duchów, podniecona przeniesieniem artystycznej atmosfery Krakowa do bronowickiej chaty, wydaje się egzaltowana i niezrównoważona. Jej nadwrażliwość czy wręcz szaleństwo niepokoi ojca pięknej dziewczyny – starego karczmarza. Zapewne wolałby zwyczajną posłuszną córkę od nadwrażliwej panny, która czyta wiele książek,zwłaszcza Przybyszewskiego, a w czasie weselnej nocy kokietuje Poetę i zaprasza Chochoła na ucztę. Jest jak barometr, który wyczuwa zmiany nastrojów w weselną noc w bronowickiej chacie.