Szaleństwo w mitologii

W mitologii często spotykamy się z postaciami kobiet szalonych: będących w religijnym szale, wieszczym transie czy popadających w obłęd z bólu i rozpaczy. Szalone bachantki (menady) – kobiety ogarnięte tzw. szałem dionizyjskim towarzyszyły orszakowi boga wina, śpiewając, tańcząc i łamiąc wszelkie konwencje społeczne. Biegały po górach i żywiły się surowym mięsem. Przypominały zwierzęta. To one według jednej z wersji mitu rozerwały ciało trackiego śpiewaka Orfeusza, który wyszedł z Hadesu, zrozpaczony po ostatecznej stracie ukochanej Eurydyki. Oszalała z bólu bogini urodzaju Demeter ukarała ziemię klęską, kiedy zaginęła bez wieści jej ukochana córka Kora (porwana,jak się potem okazało, przez Hadesa). Gniew bogini odczuli ludzie i wszystkie stworzenia na całej ziemi. Szalała z bólu po utracie dzieci żona króla Priama (i matka Kasandry) Hekuba (Hekabe), bohaterka Iliady. Według mitu została zamieniona w sukę wyjącą na grobie najmłodszego syna.