Zawarte pomiędzy USA, Meksykiem i Kanadą, tworzące północnoamerykański obszar wolnego handlu, weszło w życie 1 stycznia 1994 roku. Układ NAFTA oprócz zniesienia barier handlowych reguluje kwestie związane z wymianą usług, inwestycji i ochrony własności intelektualnej, a także porusza zagadnienia dotyczące ochrony środowiska i prawa pracy. Jako jedyny na świecie układ doprowadził do zintegrowania systemów gospodarczych dwóch państw wysoko rozwiniętych (USA, Kanada) z gospodarką kraju rozwijającego się (Meksyk). Dla dalszego rozszerzenia NAFTA nie ustalono żadnych kryteriów ani procedur czy ograniczeń geograficznych. W gruncie rzeczy każdy kraj lub grupa państw może uzyskać prawo członkostwa. Jedynym ograniczeniem jest zgoda państw członkowskich NAFTA, dotrzymanie ustalonych przez nie terminów oraz zakończenie procedur wewnętrznych związanych z przystąpieniem do układu.
Rozwinięciem układu NAFTA miało być utworzenie Strefy Wolnego Handlu Ameryk (FTAA). Decyzja o utworzeniu FTAA zapadła w 1994 roku podczas szczytu w Miami. Organizacja miała powstać w 2005 roku, jednak nie udało się to ze względu na silny sprzeciw ze strony kilku krajów południowoamerykańskich oraz części konserwatywnych kręgów w Stanach Zjednoczonych. Akces do Strefy Wolnego Handlu zgłosiły 34 państwa. W ten sposób powstałaby strefa ekonomiczna zamieszkana przez 820 mln. ludzi wytwarzających około 14 bln. USD produktu krajowego brutto(PKB Unii Europejskiej to ponad 9 mld. USD).