1. ‘przednia część, przód budynku’; 2. ‘czołowa linia wojska; miejsce działań wojennych’; 3. w znaczeniu meteorologicznym ‘granica między różnymi masami powietrza’; 4. szerzej ‘miejsce działań, dziedzina wspólnej planowej działalności’.
Pochodzenie:
W znaczeniu 1. od XVIII w. z łac. frons, frontis ‘czoło, twarz, przód’; pozostałe znaczenia utworzone od fr. front ‘czoło’ – początkowo głównie w znaczeniu wojskowym, z czasem rozszerzając się na inne dziedziny; wyraz posiada rozbudowaną frazeologię, np. stanąć do kogoś frontem ‘stanąć twarzą, przodem do kogoś’, walczyć na dwa fronty ‘działać przeciwko dwóm przeciwnikom;wykonywać różne działania jednocześnie’, zmieniać front ‘zmienić zdanie, postawę’.
poleca
34%
3 głosy
afront
‘obelga, zniewaga’; od XVIII w.; pochodzi od fr. affront (fr. af- < łac.ad- ‘przy, do’)
poleca
b/d
frontalny
1. głównie w znaczeniu wojskowym ‘atak zwartym czołem od frontu’; 2. ogólniej ‘znajdujący się na przodzie, od frontu’; od XX w.
poleca
b/d
fronton
‘ozdobny szczyt fasady budynku’; od XVIII w.; utworzony za niem. i fr. fronton, wł. frontone
poleca
b/d
frontowy
1. ‘dotyczący frontu, związany z frontem’; 2. także ogólniej ‘przedni, będący na przedzie czegoś’; od XIX w.
poleca
100%
1 głos
konfrontacja
‘porównanie, postawienie przeciwników twarzą w twarz’; od XVIII w.; pochodzi od łac. confrontatio (< confrontare ‘być naprzeciw czegoś’)
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Front