1. ‘również nie, nawet nie, wcale nie’ (od XIV-XV w.); 2. w gwarach także w funkcji spójnika porównawczego ‘jak’.
Pochodzenie:
Ogsłow. (czes. ani, słoweń. dialektyczne áni, białorus. aní) < psłow. *ani (złożenie*a + partykuła przecząca *ni):
ni – od XIV w.; partykuła przecząca i spójnik ‘ani’; ogsłow. (czes ni, ros. ni,
sch. ni) < psłow. *ni – partykuła przecząca odpowiadająca lit. neĩ ‘ani, ni’, łot.
nei / ni ‘ni’ oraz st łac. nei / ni ‘nie’, które pochodzą od pie. *nei < *ne e.i.
poleca
100%
14 głosów
aniż(e)
‘ani nawet, ani też, i nie, ani nie’; rozszerzenie ani o kolejną partykułę- że
poleca
100%
3 głosy
aniżeli
(stpol. aniżli) – ‘jak, niż’; powstała przez dodanie partykuły -li ‘czy’.
Podobne teksty: