Utrata dźwięczności na końcu wyrazu większość spółgłosek dźwięcznych traci dźwięczność na końcu wyrazu. Dźwięczność zachowują na końcu spółgłoski sonorne (m, m’, n, n’, r, l, ł);
| chleb [chlep] | b -> p | Krym [Krym] | m = m |
| gaz [gas] | z -> s | balkon [balkon] | n = n |
| przykład [pszykłat] | d -> t | pień [pień] | ń = ń |
| kulig [kulik] | g -> k | parasol [parasol] | l = l |
| paw [paf] | w -> f | rower [rower] | l = l |
| lekarz [lekasz] | rz -> sz | kanał [kanał] | ł = ł |
Nie mając pewności, jaką głoskę napisać na końcu wyrazu, utwórz od danej formy inne lub wyraz pokrewny, w którym kłopotliwa spółgłoska znajduje się przed samogłoską:
chleby
gazu
przykłady
kuligi
pawia
lekarze