Skały w skorupie ziemskiej nie są przypadkowo rozmieszczone;prawidłowościami ich ułożenia zajmuje się odrębny dział geologii– tektonika. W naturalnych, niezakłóconych przez oddziaływanie procesów tektonicznych warunkach, skały zalegają w miejscu swojego powstawania. W przypadku skał osadowych jest to ułożenie
poziome, od najstarszych (na dole) do najmłodszych (na górze).Jeśli skały zalegają całkowicie poziomo – ułożenie takie nosi nazwę płytowego. Jeśli warstwy ułożone zgodnie nachylone są jednolicie w jednym kierunku, mamy do czynienia z ułożeniem monoklinalnym. Ułożenie fałdowe powstaje pod wpływem ruchów tektonicznych, najczęściej górotwórczych – warstwy są tu zdeformowane (nachylone, powyginane), ale bez przerwania ich ciągłości. Natomiast w przypadku przerwania ciągłości warstw, spękania i przesunięcia ich wzdłuż płaszczyzn uskokowych powstaje ułożenie zrębowe (nieciągłe).
W skali globalnej można wyróżnić tektoniczne struktury wyższego rzędu; są to:
• masywy krystaliczne,
• tarcze krystaliczne,
• platformy,
• orogeny (górotwory),
• zapadliska przedgórskie lub śródgórskie.
W skali lokalnej występują struktury tektoniczne niższego rzędu; należą do nich:
• fałd,
• antyklinorium,
• synklinorium,
• płaszczowina,
• uskok,
• zrąb,
• rów tektoniczny.