W Polsce epoka zawiera się w latach 1890-1918. Rok 1890 jest uważany za początek nowej epoki, bo wtedy debiutują poeci młodopolscy i do kraju napływa literatura europejska, natomiast data zamykająca jest cezurą historyczną (koniec I wojny światowej i odzyskanie niepodległości).
W Polsce, podobnie jak w Niemczech, Włoszech i Francji, podkreślano modernistyczną ideologię młodzieży końca XIX w. Stąd wzięły się terminy, którymi określa się tę epokę:
• modernizm – z niem. modern; oznacza nowoczesność w zestawieniu z ideologią poprzedniego pokolenia,
• neoromantyzm – ta nazwa epoki powstała oczywiście z powodu duchowego pokrewieństwa twórców z romantykami,
• dekadentyzm – z fr. dekadence; oznacza schyłek, chylenie się ku upadkowi; opisuje postawę człowieka końca XIX w. wobec siebie, świata i historii.