Po podboju Rusi (1237-1249) w 1241 roku Tatarzy zorganizowali wyprawę na tereny Węgier i Polski. Głównym kierunkiem ataku wojsk tatarskich były Węgry. Uderzenie na ziemie polskie miało charakter osłonowy.
Wojskom tatarskim jako pierwsze usiłowało stawić czoła rycerstwo małopolskie, które zostało rozgromione w bitwach pod Turskiem (luty 1241) i Chmielnikiem (marzec1241). Opór przeciwko Tatarom zorganizował również książę Henryk Pobożny, jednak wojska przez niego dowodzone poniosły klęskę w bitwie pod Legnicą (9 kwietnia 1241). Sam książę najprawdopodobniej zginął w czasie bitwy, choć istnieje hipoteza, iż został pojmany i stracony w obozie tatarskim. Oddziały tatarskie po tej bitwie wycofały się przez Morawy na Węgry.
Skutkiem najazdu tatarskiego w 1241 roku był rozpad państwa Henryka Pobożnego oraz klęska planów zjednoczeniowych tego władcy. Najazd spowodował ogromne zniszczenia materialne. Spalono wiele miast i osad, m.in. Kraków.