Maria Teresa

Najstarsza córka cesarza Karola VI. Po śmierci ojca przejęła w 1740 władzę w krajach monarchii habsburskiej na mocy sankcji pragmatycznej. W latach 1740–48 toczyła wojnę sukcesyjną z Francją, Hiszpanią i Prusami o całość dziedzictwa Habsburgów. Utraciła Śląsk w czasie pierwszej wojny z Prusami 1740–42, bezskutecznie próbowała go odzyskać zbrojnie w latach 1744–45 i 1756–63. W 1745 uzyskała tron cesarstwa rzymsko-niemieckiego dla swego małżonka Franciszka, księcia lotaryńskiego. Zreorganizowała i powiększyła armię, w 1752 utworzyła akademię wojskową w Wiener Neustadt. W 1756 zawarła antypruski sojusz militarny z Rosją i Francją, kończący wielowiekowy antagonizm burbońsko-habsburski. Mimo odniesionych sukcesów w wojnie siedmioletniej 1756–63 nie odzyskała Śląska. Zbudowała nowoczesne państwo,wprowadziła nowy system podatkowy, kodeks karny w 1768, ustanowiła szkoły ludowe w 1774. Od 1765 rządziła wspólnie z synem Józefem II. W wyniku wojny o sukcesję bawarską (1778–79) przyłączyła część Bawarii. W 1772 wzięła udział w I rozbiorze Polski. Matka cesarza Józefa II i Leopolda II oraz królowej Francji – Marii Antoniny.

Dbałość o ogólną gospodarkę państwową jest niewątpliwie najważniejszą sprawą polityczną.
Maria Teresa