Henryk VIII

Syn Henryka VII, objął panowanie w 1509. Początkowo związał się sojuszem z Hiszpanią i papiestwem, walczył z Francją i wspieraną przez nią Szkocją. Wzmacniał władzę centralną, kontynuował rozbudowę floty handlowej i wojennej. W 1521 potępił nauki M. Lutra <Luter Marcin>, uzyskując od papieża tytuł „obrońcy wiary”. Zmiana kursu polityki zagranicznej i chęć posiadania następcy tronu skłoniły go do wszczęcia starań o zerwanie małżeństwa z Katarzyną Aragońską, poślubioną w 1509. Po odmowie unieważnienia ślubu przez papieża zerwał stosunki dyplomatyczne z papiestwem. Na mocy ogłoszonego w 1534 przez parlament tzw. aktu o supremacji stał się zwierzchnikiem Kościoła w Anglii. W latach 1536–40 zlikwidował klasztory, ich majątki przejął skarb państwa, dobrami ziemskimi obdarował popierającą go część szlachty i mieszczaństwa. Pozostał przeciwnikiem protestantyzmu, w 1539 wydał sześć artykułów wiary, które potwierdzały zasady katolickiej doktryny w nowym Kościele. Żenił się sześć razy, dwie żony rozkazał ściąć za wiarołomstwo. Prześladował opozycję polityczną, skazał na śmierć m.in. T. Morusa. Rozpoczął budowę państwa suwerennego i narodowego. Zainicjował rozwój Kościoła anglikańskiego.

Chciałbym dokonać takiej reformacji, żeby pamiętano mnie przez wieki w całym świecie chrześcijańskim.
Henryk VIII